USTAWA
z dnia 21 lipca 2000 r.
Prawo telekomunikacyjne
Dział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady:
1) wykonywania i kontroli działalności polegającej na świadczeniu lub
udostępnianiu usług telekomunikacyjnych oraz eksploatacji sieci
telekomunikacyjnych, zwanej dalej działalnością telekomunikacyjną,
2) używania i kontroli używania urządzeń radiowych,
3) funkcjonowania organów regulacyjnych w telekomunikacji,
4) gospodarowania numeracją,
5) gospodarowania zasobami widma częstotliwości fal radiowych oraz zasobami
orbitalnymi.
2. Przepisy ustawy określają również:
1) wymagania jakim muszą odpowiadać urządzenia telekomunikacyjne,
2) wymagania jakim muszą odpowiadać urządzenia lub przedmioty w zakresie
kompatybilności elektromagnetycznej,
3) zasady wprowadzania do obrotu handlowego urządzeń lub przedmiotów
objętych wymogami ustawy.
3. Celem ustawy jest stworzenie warunków dla:
1) zapewnienia powszechnego dostępu na całym terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej do usług telekomunikacyjnych,
2) ochrony interesów użytkowników telekomunikacji,
3) wspierania równoprawnej i efektywnej konkurencji w zakresie świadczenia
usług telekomunikacyjnych,
4) rozwoju nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, integrującej
usługi telekomunikacyjne, informacyjne i audiowizualne, umożliwiającej
dostęp do ogólnoeuropejskich oraz światowych sieci i usług
telekomunikacyjnych,
5) zapewnienia ładu w gospodarce zasobami: numeracji, widma częstotliwości
fal radiowych oraz orbitalnymi,
6) ochrony interesu państwa w zakresie obronności, bezpieczeństwa państwa
oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Art. 2.
Określenia użyte w ustawie oznaczają:
1) abonent - podmiot, który jest stroną umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych, zawartej na piśmie z operatorem lub z podmiotem
udostępniającym usługi telekomunikacyjne,
2) aparatura - urządzenia zawierające podzespoły elektryczne lub
elektroniczne, a także instalacje, kable i osprzęt,
3) dzierżawa łączy telekomunikacyjnych - usługę telekomunikacyjną polegającą
na zapewnianiu możliwości transmisji sygnałów pomiędzy określonymi
punktami sieci telekomunikacyjnej, bez komutacji wykonywanej na żądanie
użytkownika lub przez niego nadzorowanej i z zachowaniem tej samej postaci
sygnałów: wejściowego i wyjściowego,
4) eksploatacja sieci telekomunikacyjnych - faktyczne i bezpośrednie
dysponowanie całością funkcji urządzeń i sieci zapewniających
telekomunikację,
5) infrastruktura telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne, nie
będące urządzeniami końcowymi, linie, kanalizację, słupy, wieże, maszty,
kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia
telekomunikacji,
6) interoperacyjność sieci - zdolność sieci telekomunikacyjnych do
efektywnej współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników
do usług świadczonych w tych sieciach,
7) kompatybilność elektromagnetyczna - zdolność aparatury lub systemu do
zadawalającego działania w jego środowisku elektromagnetycznym bez
wywoływania ze swojej strony zakłóceń elektromagnetycznych o wartościach
przekraczających odporność na zakłócenia elektromagnetyczne innej
aparatury lub innych systemów występujących w tym środowisku,
8) komutacja - zestawianie połączeń przez wybór docelowego punktu
zakończenia sieci spośród wielu możliwych zakończeń sieci,
9) międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne - przepisy dotyczące zadań
oraz zasad wykonywania służb radiokomunikacyjnych, określone w umowach
międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską i ogłoszonych
w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej,
10) numer alarmowy - skrócony numer, ustalony w ustawie lub w planie
numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych, przeznaczony dla
inicjowania połączeń do służb powołanych ustawowo do niesienia pomocy,
11) odporność na zakłócenia elektromagnetyczne - zdolność do działania
zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności
zakłóceń elektromagnetycznych,
12) operator - przedsiębiorcę, uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów
do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, prowadzącego działalność polegającą na eksploatacji sieci
publicznej lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych w sieci publicznej,
13) operator publiczny - operatora wykonującego działalność telekomunikacyjną
na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego,
14) połączenie sieci telekomunikacyjnych - fizyczne i funkcjonalne połączenie
sieci telekomunikacyjnych, eksploatowanych przez tego samego operatora lub
przez różnych operatorów, w celu zapewniania telekomunikacji użytkownikom
tych sieci lub świadczenia usług telekomunikacyjnych zarówno przez
operatorów łączonych sieci, jak i przez inne podmioty mające dostęp do
sieci,
15) publiczna sieć telefoniczna - sieć publiczną stosującą techniki
komutacji, wymagającą wykorzystania zasobów numeracji, zapewniającą między
innymi:
a) usługę telefoniczną,
b) transmisję faksów,
c) transmisję danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów,
- pomiędzy zakończeniami sieci o stałej lokalizacji, zwaną dalej
stacjonarną publiczną siecią telefoniczną, albo pomiędzy zakończeniami
sieci o zmiennej lokalizacji, zwaną dalej ruchomą publiczną siecią
telefoniczną,
16) służba radiokomunikacyjna - nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal
radiowych dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w
międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych,
17) służba radiokomunikacyjna amatorska - służbę radiokomunikacyjną, mającą
na celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz
indywidualne szkolenie, wykonywane w celach niezarobkowych przez
uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych,
18) satelitarna stacja naziemna - urządzenie radiowe lub zestaw urządzeń
radiowych, umieszczone na powierzchni Ziemi, przeznaczone do łączności z
urządzeniami lub zestawami urządzeń, umieszczonymi na sztucznych
satelitach Ziemi,
19) sieć publiczna - sieć telekomunikacyjną, nie będącą siecią wewnętrzną,
służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych,
20) sieć telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne i linie
telekomunikacyjne, zestawione i połączone w sposób umożliwiający przekaz
sygnałów pomiędzy określonymi zakończeniami sieci, za pomocą przewodów,
fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię
elektromagnetyczną,
21) sieć wewnętrzna - sieć telekomunikacyjną eksploatowaną przez podmiot
wyłącznie dla własnych potrzeb lub założoną w budynkach niemieszkalnych
usytuowanych na terenie jednej nieruchomości gruntowej,
22) strefa numeracyjna - obszar geograficzny, dla którego ustalono wskaźnik
międzymiastowy w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci
telefonicznych,
23) telekomunikacja - nadawanie, odbiór lub transmisja informacji
jakiejkolwiek natury, w szczególności: sygnałów, znaków, pisma, obrazów
lub dźwięków, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub
innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną,
24) udostępnianie usług telekomunikacyjnych - działalność gospodarczą
polegającą na zapewnianiu dostępu do usług telekomunikacyjnych
świadczonych przez operatora,
25) urządzenie końcowe - urządzenie telekomunikacyjne lub jego podzespół
przeznaczony do współpracy z siecią publiczną, dołączane bezpośrednio lub
pośrednio do zakończenia sieci publicznej,
26) urządzenie telekomunikacyjne - urządzenie elektryczne lub elektroniczne
przeznaczone do zapewniania telekomunikacji,
27) urządzenie radiowe - urządzenie telekomunikacyjne wykorzystujące fale
radiowe,
28) usługa międzynarodowa - usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji
lub kierowaniu sygnałów do zakończenia sieci lub jej punktu nie będącego
zakończeniem sieci, zlokalizowanego poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej,
29) usługa międzystrefowa - usługę telekomunikacyjną polegającą na transmisji
lub kierowaniu sygnałów do zakończenia sieci zlokalizowanego w innej
strefie numeracyjnej,
30) usługa telefoniczna - usługę telekomunikacyjną polegającą na
bezpośredniej transmisji, za pomocą sieci publicznej wykorzystującej
technikę komutacji lub sieci publicznych wykorzystujących techniki
komutacji, sygnałów mowy, w czasie rzeczywistym, w taki sposób, że każdy
użytkownik może użyć urządzenia końcowego dołączonego do określonego
zakończenia sieci dla komunikowania się z innym użytkownikiem innego
urządzenia końcowego, dołączonego do innego zakończenia sieci,
31) usługa telekomunikacyjna - działalność gospodarczą polegającą na
transmisji lub kierowaniu sygnałów w sieciach telekomunikacyjnych,
32) użytkownik - podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub
żądający ich świadczenia albo udostępnienia takich usług,
33) użytkownik końcowy - podmiot korzystający z usług telekomunikacyjnych lub
żądający ich świadczenia albo udostępnienia takich usług, dla zaspokojenia
własnych potrzeb,
34) zakłócenie elektromagnetyczne - każde zjawisko elektromagnetyczne, a w
szczególności szum elektromagnetyczny, niepożądany sygnał
elektromagnetyczny lub niepożądana zmiana właściwości środowiska
propagacyjnego, prowadzące do naruszenia normalnej pracy aparatury lub
systemu,
35) zakończenie sieci - punkt sieci telekomunikacyjnej przeznaczony do
zapewniania użytkownikowi dostępu do sieci,
36) zasoby orbitalne - pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity
satelitarne, które są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania
sztucznych satelitów Ziemi przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji.
Dział II
Uprawnienia do działalności telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń
radiowych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 3.
1. Z zastrzeżeniem art. 4 i art. 5, eksploatacja:
1) publicznej sieci telefonicznej,
2) sieci publicznej, przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania
programów radiofonicznych lub telewizyjnych,
- wymaga posiadania zezwolenia telekomunikacyjnego, zwanego dalej zezwole-
niem.
2. Zezwolenie uprawnia do świadczenia za pomocą sieci objętej zezwoleniem, na
obszarze całego kraju, wszelkich usług telekomunikacyjnych, jeżeli:
1) przepisy niniejszej ustawy nie stanowią o zakazie lub ograniczeniu
świadczenia określonych rodzajów usług telekomunikacyjnych,
2) operator posiada stosowne uprawnienia do dysponowania lub wykorzystywania
wymaganych dla świadczenia określonych usług telekomunikacyjnych:
a) częstotliwości, kanałów częstotliwości lub zakresów częstotliwości,
zwanych dalej częstotliwościami,
b) zasobów orbitalnych,
c) zakresów numeracji oraz wskaźników obszarów, sieci telekomunikacyjnych
lub usług telekomunikacyjnych, zwanych dalej numeracją,
d) znaków identyfikujących abonenta albo zakończenie sieci, w
szczególności adresów, kodów lub haseł, zwanych dalej znakami
identyfikującymi abonenta,
3) w zezwoleniu nie ograniczono obszaru działalności telekomunikacyjnej lub
rodzaju usług telekomunikacyjnych jakie mogą być świadczone w sieci
objętej zezwoleniem.
3. Wykonywanie w sieci publicznej działalności telekomunikacyjnej nie objętej
zezwoleniem wymaga pisemnego zgłoszenia Prezesowi Urzędu Regulacji
Telekomunikacji, zwanego dalej Prezesem URT, co najmniej na 28 dni przed
planowanym terminem rozpoczęcia tej działalności.
4. Z zastrzeżeniem art. 4 i art. 6, używanie urządzeń radiowych wymaga
posiadania pozwolenia radiowego, zwanego dalej pozwoleniem.
Art. 4.
1. Przepisów art. 3 nie stosuje się do wykonywania działalności
telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń radiowych przez:
1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne nadzorowane lub
podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej oraz jednostki organizacyjne
nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - dla
własnych potrzeb,
2) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telefonicznej eksploatowanej przez
te jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu,
Kancelarii Senatu i administracji rządowej,
3) jednostki sił zbrojnych obcych państw oraz jednostki organizacyjne innych
zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska
jest stroną - na czas pobytu,
4) jednostki organizacyjne Urzędu Ochrony Państwa - dla własnych potrzeb,
5) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw
zagranicznych - dla własnych potrzeb,
6) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje
specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych,
korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i
zwyczajów międzynarodowych, mające swe siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej - wyłącznie w zakresie związanym z działalnością
dyplomatyczną tych podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 2,
7) jednostki organizacyjne Służby Więziennej - dla własnych potrzeb.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe
warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń
radiowych przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 6, członków ich
personelu, jak również inne osoby zrównane z nimi, uwzględniając normy prawa
międzynarodowego oraz zakres zadań związanych z prowadzeniem działalności
dyplomatycznej.
3. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, mogą w zakresie
swoich właściwości określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
wykonywania działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 -
3, a także używania urządzeń radiowych przez podległe, nadzorowane i
podporządkowane jednostki organizacyjne oraz jednostki wymienione w ust. 1
pkt 3, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te jednostki.
4. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w ust. 1
pkt 4, a także używania urządzeń radiowych przez jednostki organizacyjne
Urzędu Ochrony Państwa, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te
jednostki.
Art. 5.
1. Nie wymaga zezwolenia eksploatacja:
1) publicznej sieci telefonicznej, której infrastruktura telekomunikacyjna
oraz wszystkie zakończenia są zlokalizowane w całości na obszarze jednej
gminy,
2) stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, wykorzystującej zasoby
numeracji udostępnione przez operatora publicznego na podstawie umów, o
których mowa w art. 101,
3) sieci publicznej założonej w jednym budynku mieszkalnym, przeznaczonej do
rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub
telewizyjnych.
2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
rodzaje działalności telekomunikacyjnej spełniającej kryteria określone w
art. 3 ust. 1, której wykonywanie nie wymaga zezwolenia, dążąc do
zmniejszania zakresu działalności telekomunikacyjnej wykonywanej na podstawie
zezwolenia.
3. Zezwolenia udzielone na wykonywanie działalności telekomunikacyjnej, o
której mowa w ust. 2, tracą moc w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
Działalność telekomunikacyjna objęta tymi zezwoleniami może być wykonywana
nadal, na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 6.
1. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń radiowych przewidzianych wyłącznie
do odbioru, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urządzeń radiowych, umożliwiających
odbiór w zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służb
radiokomunikacyjnych, które prowadzą przekaz informacji nie przewidzianych do
publicznego odbioru.
3. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-
odbiorczego:
1) używanego w zagranicznej służbie radiokomunikacyjnej lotniczej lub
morskiej i żeglugi śródlądowej zgodnie z międzynarodowymi przepisami
radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania
przez właściwy do tego organ krajowy lub zagraniczny,
2) używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, zgodnie z
międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie
zostało dopuszczone do używania przez właściwy do tego organ krajowy lub
zagraniczny, na okres nie przekraczający 3 miesięcy,
3) końcowego, wykorzystującego międzynarodowo uzgodnione zakresy
częstotliwości oraz dopuszczonego do używania przez właściwy do tego organ
krajowy lub zagraniczny:
a) dołączanego do zakończenia sieci telekomunikacyjnej operatora
publicznego,
b) służącego do utrzymywania łączności z przebywającym krótkookresowo na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub znajdującym się na nim w
tranzycie, zagranicznym pojazdem, statkiem morskim lub żeglugi
śródlądowej albo statkiem powietrznym, przytwierdzonego w sposób trwały
do tego pojazdu lub statku.
4. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia,
rozszerzyć zakres urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych,
które mogą być używane bez pozwolenia, kierując się zasadą zwiększania liczby
rodzajów takich urządzeń.
5. Pozwolenia dotyczące urządzeń, o których mowa w ust. 4, tracą moc w dniu
wejścia w życie rozporządzenia. Urządzenia radiowe objęte tymi pozwoleniami
mogą być używane nadal, na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Rozdział 2
Zezwolenie telekomunikacyjne
Art. 7.
1. Organem właściwym w sprawach zezwoleń jest Prezes URT.
2. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt
2, wszczyna się na pisemny wniosek, który powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres,
2) numer w rejestrze przedsiębiorców,
3) określenie rodzaju i zakresu działalności telekomunikacyjnej, na którą ma
być wydane zezwolenie.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku o wydanie zezwolenia oraz tryb jego składania, a także rodzaje
dokumentów wymagane przy rozstrzyganiu wniosku, uwzględniając zakres
informacji niezbędnej do rozstrzygnięcia sprawy.
Art. 8.
1. Prezes URT wydaje zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2,
operatorowi uprawnionemu na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który
zamierza wykonywać działalność telekomunikacyjną określoną w art. 3 ust. 1
pkt 2, jeżeli nie zachodzą:
1) przewidziane niniejszą ustawą okoliczności uzasadniające odmowę
udzielenia rezerwacji częstotliwości,
2) uzasadnione okoliczności prowadzące do:
a) zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i
porządku publicznego,
b) naruszenia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest
stroną,
c) zakłócania pracy innych urządzeń telekomunikacyjnych i sieci
telekomunikacyjnych.
2. Odmowa wydania zezwolenia z powodu okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt
2 lit. a), następuje po zasięgnięciu opinii Ministra Obrony Narodowej lub
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, w zakresie ich właściwości. Opinia Ministra
Obrony Narodowej lub Szefa Urzędu Ochrony Państwa stwierdzająca, że zachodzą
okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności lub bezpieczeństwa państwa,
nie wymaga uzasadnienia.
3. Zezwolenia wydaje się na czas określony, nie krótszy niż 10 lat oraz nie
dłuższy niż 25 lat, chyba że wnioskodawca zamierza wykonywać działalność
przez krótszy okres.
Art. 9.
Do wydawania i odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 i art. 8.
Art. 10.
1. W zezwoleniu określa się:
1) uprawnionego operatora oraz jego siedzibę i adres,
2) rodzaj sieci objętej zezwoleniem,
3) okres ważności.
2. W zezwoleniu można określić:
1) rodzaje usług telekomunikacyjnych jakie mogą być świadczone w sieci
objętej zezwoleniem, w przypadku:
a) gdy wnioskodawca zamierza świadczyć usługi telekomunikacyjne w zakresie
węższym niż to wynika z przeznaczenia sieci,
b) o którym mowa w art. 142 ust. 4 oraz w art. 146 ust. 2,
2) obszar, na którym będzie wykonywana działalność telekomunikacyjna objęta
zezwoleniem, jeżeli wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności na
obszarze całego kraju, z zastrzeżeniem ust. 3, a także w przypadku, o
którym mowa w art. 142 ust. 4,
3) zakres wykonywania obowiązków lub zadań przewidzianych ustawą,
4) termin rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych,
5) okres ważności.
3. W przypadku, gdy zezwolenie dotyczy eksploatacji publicznej sieci
telefonicznej, obszar na którym będzie wykonywana działalność
telekomunikacyjna powinien być spójny.
4. W zezwoleniu można podać opis sieci publicznej objętej zezwoleniem, w
zakresie wynikającym z wniosku.
5. Zezwolenie może zawierać rezerwację częstotliwości, przydział numeracji lub
znaków identyfikujących abonenta.
6. Zezwolenie jest jawne, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej.
7. Prezes URT ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Telekomunikacji, zwanym
dalej Biuletynem URT, wykaz udzielonych zezwoleń, nie rzadziej niż raz w
roku kalendarzowym.
Art. 11.
1. Nie można odmówić ponownego wydania zezwolenia na wniosek uprawnionego
operatora, złożony nie później niż 6 miesięcy przed upływem terminu ważności
zezwolenia, jeżeli w okresie jego wykonywania nie wystąpiły okoliczności
uzasadniające odmowę wydania, cofnięcie lub ograniczenie zakresu zezwolenia.
2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady zmieniania warunków określonych w zezwoleniach, przez
zniesienie ograniczeń określonego rodzaju lub rozszerzenie zakresu wydanych
zezwoleń, mając na uwadze przyspieszenie procesu dostosowania udzielonych
uprawnień do zmian przepisów związanych z liberalizacją rynku
telekomunikacyjnego.
Art. 12.
1. Prezes URT cofa zezwolenie, jeżeli:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące operatorowi wykonywania
działalności gospodarczej objętej zezwoleniem,
2) operator przestał spełniać warunki określone przepisami prawa wymagane do
uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 4,
3) operator nie usunął, w wyznaczonym terminie, stanu faktycznego lub
prawnego niezgodnego z przepisami prawa.
2. Prezes URT może cofnąć zezwolenie albo ograniczyć przedmiot lub obszar
działalności, jeżeli:
1) operator narusza przepisy ustawy,
2) operator narusza warunki zezwolenia lub innych decyzji wydanych na
podstawie ustawy,
3) podjęto decyzję o likwidacji lub ogłoszono upadłość operatora,
4) operator uchyla się od uiszczania opłat przewidzianych w ustawie.
3. Prezes URT może ograniczyć przedmiot lub obszar działalności, jeżeli
operator nie zapewnia ciągłości świadczenia usług powszechnych.
4. W przypadku, gdy operator przestał spełniać warunek określony w art. 8 ust.
1 pkt 2 lit. a), zezwolenie cofa się na wniosek Ministra Obrony Narodowej lub
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, w zakresie ich właściwości. Wniosek Ministra
Obrony Narodowej lub Szefa Urzędu Ochrony Państwa nie wymaga uzasadnienia.
5. Z wyjątkiem przypadków nie cierpiących zwłoki oraz zdarzeń nieodwracalnych,
decyzja o cofnięciu zezwolenia albo o ograniczeniu przedmiotu, zakresu lub
obszaru działalności, może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu operatora do
usunięcia przyczyn uzasadniających wydanie takich decyzji.
6. Decyzja o cofnięciu zezwolenia albo o ograniczeniu przedmiotu lub obszaru
działalności może określać warunki dotyczące zachowania ciągłości świadczenia
usług telekomunikacyjnych.
7. O zamiarze zastosowania przepisów ust. 1-6 wobec operatorów, którym wydano
zezwolenie na eksploatację sieci telekomunikacyjnych przeznaczonych do
rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub
telewizyjnych, Prezes URT informuje Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji.
Art. 13.
1. W zezwoleniu można nałożyć na spółkę obowiązek każdorazowego zgłaszania
Prezesowi URT przypadków wejścia w posiadanie przez jednego akcjonariusza
prawa do ponad 10%, 30%, 50% głosów na walnym zgromadzeniu, w terminie 14 dni
od powzięcia wiadomości w tej sprawie.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zgromadzenia wspólników oraz
nabywania lub obejmowania udziałów albo praw z udziałów.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów ustawy z dnia 24 lutego 1990
r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów
konsumentów (Dz.U. z 1999 r. Nr 52, poz. 547).
Rozdział 3
Zgłoszenie działalności telekomunikacyjnej
Art. 14.
1. Zgłoszenie działalności telekomunikacyjnej nie wymagającej zezwolenia,
wykonywanej w sieci publicznej, zwane dalej zgłoszeniem, powinno zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres,
2) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy,
3) numer w rejestrze przedsiębiorców,
4) określenie rodzaju i zakresu zamierzonej działalności telekomunikacyjnej,
5) obszar, na którym będzie wykonywana działalność telekomunikacyjna,
6) datę rozpoczęcia działalności.
2. Prezes URT może zgłosić, w drodze decyzji, w terminie 21 dni od dnia wpływu
zgłoszenia, sprzeciw wobec podjęcia przez przedsiębiorcę zgłaszanej
działalności telekomunikacyjnej, jeżeli zgłoszenie narusza przepisy ustawy,
jest niekompletne lub zawarte w nim dane nie są zgodne ze stanem faktycznym.
3. Do potwierdzania okoliczności związanych z dokonaniem zgłoszenia stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące wydawania
zaświadczeń.
Art. 15.
1. Przedsiębiorca prowadzący w sieci publicznej działalność telekomunikacyjną
nie wymagającą zezwolenia jest obowiązany zgłaszać Prezesowi URT zmiany stanu
faktycznego i prawnego ujętego w zgłoszeniu, zaistniałe od czasu ostatniego
zgłoszenia, w tym dotyczące zaprzestania przez przedsiębiorcę wykonywania
działalności telekomunikacyjnej objętej zgłoszeniem, w terminie 14 dni od
dnia zaistnienia zmiany.
2. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy art. 14.
Art. 16.
Wykonywanie działalności telekomunikacyjnej wymagającej zgłoszenia: bez
zgłoszenia, niezgodnej ze zgłoszeniem lub objętej sprzeciwem Prezesa URT, o
którym mowa w art. 14 ust. 2, jest zabronione.
Rozdział 4
Pozwolenia radiowe
Art. 17.
1. Organem właściwym w sprawach pozwoleń jest Prezes URT.
2. Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na pisemny wniosek.
3. Pozwolenie może być wydane łącznie z zezwoleniem.
4. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
wzór i szczegółowy tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje
dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, uwzględniając specyfikę
służb radiokomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych lub usług
telekomunikacyjnych, w których będą wykorzystywane urządzenia radiowe.
Art. 18.
1. Pozwolenie wydaje się podmiotowi, który spełnia wymagania określone ustawą,
a także jeżeli:
1) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2,
2) częstotliwości objęte wnioskiem:
a) są dostępne,
b) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla
wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania
częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodne z wnioskiem,
c) mogą być ochronione przed zakłóceniami,
d) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w
międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną,
3) wnioskodawca przedłoży:
a) dokument lub znak potwierdzający spełnianie zasadniczych wymagań, o
których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2, jeżeli urządzenie podlega
obowiązkowej ocenie zgodności,
b) wymagane świadectwo operatora radiowego,
c) wymagane zezwolenie, do którego wykonywania urządzenie będzie używane,
d) rezerwację częstotliwości, jeżeli została dokonana.
2. Pozwolenia są wydawane na okres nie przekraczający 10 lat.
3. Prezes URT odmawia wydania pozwolenia, jeżeli zachodzą okoliczności, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 lit. a), po zasięgnięciu opinii Ministra
Obrony Narodowej lub Szefa Urzędu Ochrony Państwa, w zakresie ich
właściwości. Opinia Ministra Obrony Narodowej lub Szefa Urzędu Ochrony
Państwa stwierdzająca, że zachodzą okoliczności prowadzące do zagrożenia
obronności lub bezpieczeństwa państwa nie wymaga uzasadnienia.
4. Do pozwoleń stosuje się odpowiednio przepisy art. 11.
5. Pozwolenie jest jawne.
Art. 19.
1. Pozwolenie określa:
1) uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres,
2) rodzaj oraz cechy identyfikacyjne urządzenia radiowego,
3) warunki wykorzystywania częstotliwości,
4) warunki używania urządzenia, w szczególności rodzaj służby
radiokomunikacyjnej lub sieci telekomunikacyjnej, w której urządzenie może
być wykorzystywane,
5) okres ważności.
2. W pozwoleniu można określić:
1) zasady używania urządzenia i obowiązki użytkownika w sytuacjach
szczególnych zagrożeń,
2) sposób uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości.
3. Pozwolenie może zawierać przydział sygnałów identyfikacyjnych lub znaków
wywoławczych.
4. Pozwolenie uprawnia do wykorzystywania objętych pozwoleniem częstotliwości,
sygnałów identyfikacyjnych oraz znaków wywoławczych.
Art. 20.
1. Warunki wykorzystywania częstotliwości powinny określać w szczególności:
1) dla urządzenia radiowego naziemnego lub rezerwacji częstotliwości dla
świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą takich urządzeń:
a) częstotliwość lub częstotliwości graniczne kanałów częstotliwości lub
zakresów częstotliwości albo numery kanałów,
b) odpowiednio, lokalizację urządzenia albo obszar jego przemieszczania,
c) odpowiednio, moc promieniowaną lub moc wyjściową,
d) odpowiednio, polaryzację, wysokość zawieszenia lub charakterystykę
promieniowania anteny nadawczej,
e) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania,
2) dla naziemnej stacji satelitarnej lub rezerwacji częstotliwości dla
świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą nadawczo-odbiorczego
urządzenia radiowego umieszczonego na sztucznym satelicie Ziemi:
a) nazwę wykorzystywanego satelity i jego położenie,
b) odpowiednio, lokalizację naziemnej stacji satelitarnej lub obszar jej
przemieszczania,
c) częstotliwość lub częstotliwości skrajne zakresów częstotliwości lub
kanałów częstotliwości albo numery kanałów, wykorzystywane do transmisji
sygnałów w kierunkach: kosmos - Ziemia i Ziemia - kosmos,
d) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania.
2. Warunki wykorzystywania częstotliwości mogą określać datę rozpoczęcia
wykorzystywania częstotliwości.
Art. 21.
1. Do cofnięcia lub zmiany pozwolenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 12
ust. 1, 2 i 4-7.
2. Prezes URT może także cofnąć pozwolenie lub zmienić warunki wykorzystywania
częstotliwości w przypadku:
1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z pozwoleniem
zakłóca pracę innych urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych,
2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia
częstotliwości objętych pozwoleniem,
3) nie rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniem w
terminie 12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia lub dnia rozpoczęcia ich
wykorzystywania wskazanego w pozwoleniu.
3. Prezes URT może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości, jeżeli:
1) częstotliwości objęte pozwoleniem są wykorzystywane w stopniu niewielkim
lub w sposób nieefektywny,
2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci
telekomunikacyjne.
4. Pozwolenie wygasa z mocy prawa w przypadku wygaśnięcia rezerwacji
częstotliwości.
Rozdział 5
Rezerwacja częstotliwości
Art. 22.
1. Rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych, zwana w ustawie rezer
wacją częstotliwości, określa częstotliwości lub zasoby orbitalne, które w
okresie rezerwacji pozostają w dyspozycji podmiotu, któremu dokonano
rezerwacji.
2. Rezerwacji częstotliwości dokonuje, zmienia ją lub cofa:
1) Prezes URT - w zezwoleniu lub w drodze innej decyzji, z zastrzeżeniem
ust. 4,
2) Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w porozumieniu z
Prezesem URT - w zakresie określonym ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o
radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66,
poz. 335, Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88,
poz. 554 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 90, poz. 999).
3. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się podmiotowi, który spełnia wymagania
określone ustawą, a także jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w
art. 8 ust. 1 pkt 2 oraz art. 18 ust. 1 pkt 2.
4. Rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub
rozsiewczą satelitarną dokonuje się w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji w zakresie, dotyczącym:
1) określenia programów telewizyjnych lub radiofonicznych, tworzących
zespolony sygnał cyfrowy rozpowszechniany lub rozprowadzany za pomocą
rezerwowanej częstotliwości, zwany dalej sygnałem multipleksu,
2) uporządkowania w sygnale multipleksu programów, o których mowa w pkt 1,
zwanych dalej audiowizualnymi składnikami sygnału multipleksu,
3) proporcji udziału w sygnale multipleksu audiowizualnych składników tego
sygnału,
4) obszaru, na którym może być rozpowszechniany lub rozprowadzany sygnał
multipleksu.
5. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się na czas określony.
6. Do odmowy rezerwacji częstotliwości stosuje się odpowiednio przepisy art. 8
ust. 2.
7. Rezerwacja częstotliwości jest jawna.
Art. 23.
1. W rezerwacji częstotliwości określa się:
1) uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres,
2) częstotliwości objęte ustalonym planem zagospodarowania częstotliwości, o
którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 1, lub pozycje orbitalne,
3) obszar, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości,
4) rodzaj służby radiokomunikacyjnej, sieci telekomunikacyjnej lub usługi
telekomunikacyjnej, w której częstotliwości objęte rezerwacją mogą być
wykorzystywane,
5) audiowizualne składniki sygnału multipleksu, ich uporządkowanie w sygnale
multipleksu oraz proporcje ich udziału w sygnale multipleksu w przypadku,
o którym mowa w art. 22 ust. 4,
6) okres rezerwacji.
2. Rezerwacja częstotliwości może określać warunki wykorzystywania
częstotliwości, o których mowa w art. 20.
3. Rezerwacja częstotliwości może zostać zmieniona lub cofnięta w przypadku
zmiany zezwolenia, w którym została udzielona oraz w przypadkach określonych
w art. 21 ust. 1-3.
4. Rezerwacja częstotliwości wygasa z mocy prawa w przypadku cofnięcia lub
wygaśnięcia uprawnienia z którym została dokonana.
5. W okresie ważności rezerwacji częstotliwości nie można odmówić wydania
pozwolenia na używanie urządzenia radiowego wykorzystującego częstotliwości
objęte rezerwacją z tytułu wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 2, lub nie spełniania warunków określonych w art. 18 ust. 1 pkt 2,
chyba że uległ zmianie stan prawny lub faktyczny przyjęty za podstawę
dokonania rezerwacji.
6. Przepisów ust. 1 pkt 4 oraz ust. 3-5 nie stosuje się do rezerwacji
częstotliwości dla komórek i jednostek, o których mowa w art. 4 ust. 1.
Art. 24.
1. W przypadku braku dostatecznych zasobów częstotliwości podmioty wnioskujące
o dokonanie rezerwacji częstotliwości:
1) są wyłaniane w drodze przetargu, w przypadku zasobów częstotliwości
wykorzystywanych do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej,
2) mogą być wyłonione w drodze przetargu, w pozostałych przypadkach.
2. Przetargi ogłasza i przeprowadza Prezes URT.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zmian rezerwacji
częstotliwości.
4. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości przetargu nie
przeprowadza się.
Art. 25.
1. Przetarg ogłasza się niezwłocznie, nie później niż w terminie 12 miesięcy od
dnia wpłynięcia pierwszego wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości
objętej przetargiem.
2. W ogłoszeniu o przetargu określa się jego przedmiot i zakres oraz warunki
uczestnictwa.
3. Prezes URT określa w dokumentacji przetargowej szczegółowe warunki
przetargowe, w tym warunki uczestnictwa w przetargu oraz szczegółowe kryteria
oceny ofert.
4. Dokumentacja przetargowa może określać warunki prowadzenia działalności
telekomunikacyjnej wymagającej wykorzystania zasobów częstotliwości objętych
przetargiem.
5. Dokumentacja przetargowa jest udostępniana za opłatą, która nie może
przekroczyć kosztów wykonania dokumentacji. Opłata jest pobierana przez Urząd
Regulacji Telekomunikacji, zwany dalej URT.
6. Prezes URT, w drodze decyzji, unieważnia przetarg, jeżeli zostały rażąco
naruszone przepisy prawa lub interesy uczestników przetargu.
7. Prezes URT uznaje, w drodze decyzji, przetarg za nierozstrzygnięty, jeżeli:
1) żaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w przetargu albo
nie osiągnął wskazanego w dokumentacji przetargowej minimum
kwalifikacyjnego,
2) w terminie wskazanym w dokumentacji przetargowej do przetargu nie
przystąpił żaden podmiot,
3) liczba uczestników przetargu jest mniejsza lub równa liczbie podmiotów
uprawnionych do ubiegania się o rezerwację częstotliwości.
8. Wobec uczestników przetargu, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisów art.
24 ust. 1 nie stosuje się.
9. Minister właściwy do spraw łączności określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki przeprowadzania przetargów, zapewniając w szczególności
aby:
1) sposób ogłaszania przetargów zapewniał właściwe poinformowanie podmiotów
zainteresowanych przetargiem,
2) warunki uczestnictwa w przetargu nie eliminowały podmiotów spełniających
wymagania dla dokonania rezerwacji częstotliwości,
3) oceny ofert miały charakter obiektywny, przejrzysty i niedyskryminujący
żadnego uczestnika przetargu.
Rozdział 6
Świadectwa operatora urządzeń radiowych
Art. 26.
Obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, używanego
w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej, służbie radiokomunikacyjnej morskiej i
żeglugi śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymaga
posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych.
Art. 27.
1. Prezes URT wydaje świadectwo operatora urządzeń radiowych na podstawie
pozytywnego wyniku egzaminu z wiadomości i umiejętności osoby ubiegającej się
o świadectwo operatora urządzeń radiowych oraz po udokumentowaniu przez nią
wymaganej praktyki.
2. Egzaminy osób ubiegających się o świadectwo operatora urządzeń radiowych
przeprowadza URT.
3. Za przeprowadzenie egzaminu oraz za wydanie świadectwa operatora urządzeń
radiowych pobiera się opłaty. Opłaty te są pobierane przez URT.
4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw transportu i ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje i wzory świadectw operatora urządzeń radiowych, zakres wymogów
egzaminacyjnych, a także zakres, tryb i okres niezbędnych szkoleń oraz
praktyki, biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne oraz
przepisy zawarte w dokumentach europejskich organizacji
telekomunikacyjnych,
2) szczegółowy tryb przeprowadzania egzaminów, a także wysokość opłat za
przeprowadzenie egzaminu i wydanie świadectwa, kierując się zasadą, iż nie
powinny one stanowić bariery dla osób zainteresowanych obsługą urządzeń
radiowych.
Art. 28.
Osoby posiadające właściwe świadectwo operatora urządzeń radiowych, wydane przez
Prezesa URT lub przez uprawniony do tego organ zagraniczny, mogą obsługiwać na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-
odbiorcze, pracujące w zagranicznej radiokomunikacyjnej służbie lotniczej albo
morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami
radiokomunikacyjnymi.
Rozdział 7
Opłaty za wydanie lub posiadanie uprawnień
Art. 29.
1. Za wydanie zezwolenia pobiera się jednorazową opłatę. Opłata stanowi dochód
budżetu państwa.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i
terminy uiszczania opłat za wydanie zezwolenia, z uwzględnieniem zasady, że
opłaty te nie mogą przewyższać kosztów wydania zezwolenia.
Art. 30.
1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w
przydziale numeracji, uiszcza:
1) jednorazową opłatę za przydział numeracji, jeżeli wybór podmiotu nastąpił
w drodze przetargu,
2) roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji,
- a w razie opóźnienia w uiszczaniu tych opłat - naliczane są odsetki ustawowe.
2. Operator publiczny, któremu nie przysługuje prawo do wykorzystania zasobów
numeracji, uiszcza roczne opłaty za posiadanie zezwolenia, a w razie
opóźnienia w uiszczaniu tych opłat - naliczane są odsetki ustawowe.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, są pobierane przez URT.
4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość,
terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiednio
do przedmiotu i zakresu działalności telekomunikacyjnej prowadzonej przez
operatorów, w tym specyfiki wykorzystania przez nich zasobów numeracji,
przyjmując, że opłaty te powinny być uzasadnione kosztami regulacji i
kontroli działalności telekomunikacyjnej, której dotyczą.
Art. 31.
1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu
albo dysponowania nią w rezerwacji częstotliwości, uiszcza:
1) opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości, jeżeli wybór podmiotu
nastąpił w drodze przetargu,
2) roczne opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości,
- a w razie opóźnienia w uiszczaniu tych opłat - naliczane są odsetki
ustawowe.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są pobierane przez URT.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:
1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych,
wysokość, terminy i sposób uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt
1,
2) wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1 pkt
2,
a) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych,
Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych, ponoszonych przez komórki organizacyjne i jednostki
organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-3, z uwzględnieniem
specyfiki wykorzystania częstotliwości przez te jednostki,
b) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w
pozostałych przypadkach,
- mając na uwadze koszty prowadzenia gospodarki zasobami częstotliwości.
Art. 32.
1. Opłaty określone w art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3 oraz art. 30 stanowią
dochód środka specjalnego URT, z przeznaczeniem na:
1) finansowanie prowadzenia egzaminów na świadectwo operatora urządzeń
radiowych,
2) finansowanie kosztów związanych z prowadzeniem przetargów, o których mowa
w art. 24 i 25, w tym kosztów związanych z przygotowaniem dokumentacji
przetargowej,
3) zakup aparatury pomiarowo-kontrolnej,
4) finansowanie prac naukowo-badawczych z zakresu gospodarki zasobami
częstotliwości oraz kompatybilności elektromagnetycznej,
5) premie dla Prezesa URT, zastępców Prezesa URT oraz pracowników URT - do
wysokości 45% środków zgromadzonych na wydzielonym rachunku środka
specjalnego.
2. Szczegółowy sposób rozdysponowania wpływów, stanowiących dochód środka
specjalnego, określa Prezes URT, z zastrzeżeniem art. 112 ust. 5-7.
Art. 33.
Do opłat, o których mowa w art. 30 i w art. 31, stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o
charakterze pieniężnym.
Dział III
Świadczenie i udostępnianie usług telekomunikacyjnych
Rozdział 1
Zasady świadczenia i udostępniania usług telekomunikacyjnych
Art. 34.
1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o
świadczenie usług telekomunikacyjnych.
2. Operator nie może uzależniać zawarcia umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych, a także świadczenia tych usług, od:
1) zawarcia przez użytkownika umowy o świadczenie innych usług lub nabycia
urządzenia u określonego dostawcy,
2) nie zawierania z innym operatorem umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych,
3) udzielenia informacji lub danych, innych niż określone w art. 69 ust. 1 i
2.
3. Operator może uzależnić zawarcie umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych od uprzedniego uzyskania przez operatora urzędowego
potwierdzenia danych użytkownika, o których mowa w art. 69 ust. 2, z
zastrzeżeniem art. 51 ust. 3.
4. Warunki umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie mogą uniemożliwiać
lub utrudniać abonentowi korzystania z prawa do zmiany operatora świadczącego
usługi telekomunikacyjne.
5. W przypadku, gdy zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych było
związane z ulgą przyznaną abonentowi, roszczenie z tytułu jednostronnego
rozwiązania umowy przez abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie,
nie może przekroczyć określonej w umowie wartości ulgi przyznanej abonentowi,
z zastrzeżeniem art. 51 ust. 7.
6. W przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń
końcowych publicznie dostępnych, warunki świadczenia usługi
telekomunikacyjnej podaje się do publicznej wiadomości w sposób dostępny dla
użytkownika.
7. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki świadczenia określonych usług telekomunikacyjnych, w tym
wskaźniki dotyczące ich jakości, kierując się wymaganiami europejskich
organizacji normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań -
wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których
Rzeczpospolita Polska jest członkiem.
Art. 35.
1. Operatorzy ustalają ceny usług telekomunikacyjnych, o ile przepisy
niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Ceny usług telekomunikacyjnych są ustalane na podstawie przejrzystych i
obiektywnych kryteriów, zapewniających równe traktowanie użytkowników.
3. W przypadku zmiany cen usług telekomunikacyjnych operator jest obowiązany do
pisemnego powiadomienia abonenta, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu
rozliczeniowego, o zakresie zmian i terminie ich wprowadzenia.
4. Operator jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URT, na jego żądanie, w
terminie przez niego określonym, aktualnego cennika usług
telekomunikacyjnych, zwanego dalej cennikiem.
Art. 36.
1. Operator jest obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach
telekomunikacyjnych, w zakresie umożliwiającym ustalenie należności za
wykonanie tych usług oraz rozpatrzenie reklamacji.
2. Operator jest obowiązany do dostarczania abonentowi rachunków za wykonane
usługi telekomunikacyjne w formie uniemożliwiającej osobom trzecim
bezpośredni dostęp do informacji w nich zawartych.
3. Operator udostępnia abonentowi szczegółowy wykaz wykonanych usług
telekomunikacyjnych w przypadkach przewidzianych ustawą lub umową o
świadczenie usług telekomunikacyjnych, nieodpłatnie w przypadku uwzględnienia
reklamacji.
4. Operator przechowuje dane, o których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres
12 miesięcy, a w przypadku wniesienia reklamacji - przez okres niezbędny do
rozstrzygnięcia sporu.
Art. 37.
1. Operatorzy, których roczny przychód ze świadczenia usług telekomunikacyjnych
w poprzednim roku kalendarzowym przekroczył równowartość 2 milionów EURO, są
obowiązani do przedkładania Prezesowi URT, w terminie do dnia 30 czerwca,
sprawozdania z działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku
kalendarzowym, zawierającego roczne sprawozdanie finansowe, informację o
stosowanych systemach kalkulacji kosztów, a także dane dotyczące rodzaju i
zakresu prowadzonej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży
usług telekomunikacyjnych.
2. Operatorzy, których roczny przychód ze świadczenia usług telekomunikacyjnych
w poprzednim roku kalendarzowym był równy lub mniejszy od równowartości 2
milionów EURO, są obowiązani do przedkładania Prezesowi URT, w terminie do
dnia 31 marca, pisemnej informacji o rodzaju i zakresie prowadzonej
działalności telekomunikacyjnej.
3. Równowartość kwot EURO, o których mowa w ust. 1 i 2, przelicza się na złote
według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego dla EURO, obowiązującego w
dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, objętego sprawozdaniem lub informacją.
Art. 38.
Do udostępniania usług telekomunikacyjnych oraz do podmiotów udostępniających te
usługi stosuje się odpowiednio przepisy art. 34 - 37.
Art. 39.
1. Operatorzy są obowiązani do realizacji postanowień Konwencji Wiedeńskiej o
stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w dniu 18 kwietnia 1961 w Wiedniu
(Dz.U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232 i 233), oraz innych umów międzynarodowych,
których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w zakresie zapewniania środków
łączności przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym, misjom spe
cjalnym oraz przedstawicielstwom organizacji międzynarodowych, korzystającym
z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów
międzynarodowych, mającym siedziby na terenie ich działania.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, uwzględniając zakres zadań
związanych z prowadzeniem działalności dyplomatycznej.
Art. 40.
1. Operatorzy są obowiązani do wykonywania zadań na rzecz obronności,
bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie
i na warunkach określonych w niniejszej ustawie oraz przepisach odrębnych.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy zapewnienia, na koszt operatora,
technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania w sieci
telekomunikacyjnej eksploatowanej przez operatora zadań na rzecz prokuratury,
sądów, a także uprawnionych jednostek organizacyjnych podporządkowanych
Ministrowi Obrony Narodowej, uprawnionych jednostek organizacyjnych
podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu
do spraw finansów publicznych oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa, począwszy
od dnia rozpoczęcia eksploatowania tej sieci, jeżeli Prezes URT nie ustali,
na wniosek zainteresowanego operatora, późniejszego terminu.
3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, Ministrem Sprawiedliwości, ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po
zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) przypadki, w których podmiot może wnioskować o odroczenie, o którym mowa
w ust. 2, warunki jakie muszą być spełnione dla udzielenia odroczenia, a
także maksymalne terminy odroczeń, uwzględniając rodzaj i zakres
działalności telekomunikacyjnej wykonywanej przez podmiot,
2) szczegółowe wymagania i sposób wypełniania obowiązków, o których mowa w
ust. 1 i 2, z wyłączeniem spraw uregulowanych w art. 242 Kodeksu
postępowania karnego, kierując się zasadą osiągania celu przy najniższych
nakładach.
Art. 41.
1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie mogą uniemożliwiać lub
utrudniać osobom, posiadającym tytuł prawny do korzystania z nieruchomości
lub jej części, korzystania z usług telekomunikacyjnych świadczonych
użytkownikom przez operatorów publicznych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość stanowi
przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu.
Art. 42.
1. Użytkownik może dołączać do udostępnionych zakończeń sieci publicznej, w
sposób zgodny z prawem, urządzenia końcowe, spełniające zasadnicze wymagania
określone w art. 88 w ust. 2 pkt 2.
2. Zabrania się podejmowania działań utrudniających albo uniemożliwiających
świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych, a w szczególności:
1) dołączania do sieci publicznej urządzeń telekomunikacyjnych nie
spełniających zasadniczych wymagań, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2
lub urządzeń nie przeznaczonych do dołączania do sieci publicznej, nawet
gdy spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2,
2) dołączania urządzeń telekomunikacyjnych do sieci publicznej w punktach
nie będących jej zakończeniami, z wyłączeniem działań podejmowanych przez
operatora w ramach eksploatacji tej sieci albo na podstawie art. 62 lub
art. 77 ust. 3,
3) zakłócania pracy sieci telekomunikacyjnych.
Art. 43.
1. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zmiany przydzielonego
numeru, jeżeli wykaże, że korzystanie z przydzielonego numeru jest uciążliwe.
2. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zachowania przydzielonego
numeru, co najmniej na obszarze strefy numeracyjnej sieci tego samego
operatora, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca
prowadzenia działalności.
3. Abonent sieci telefonicznej może wybrać operatora publicznego świadczącego
usługi telefoniczne międzynarodowe, a w przypadku sieci stacjonarnej - także
usługi telefoniczne międzystrefowe. Z tytułu zmiany przez abonenta operatora
publicznego świadczącego telefoniczne usługi międzystrefowe lub międzyna
rodowe nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki korzystania przez abonentów z uprawnień, o których mowa
w ust. 1-3, uwzględniając dostępność usług telekomunikacyjnych, możliwości
techniczne publicznych sieci telefonicznych oraz istniejące zasoby numeracji.
Art. 44.
1. Operator świadczący usługi telefoniczne jest obowiązany zapewnić techniczne
możliwości dla realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 43, a w
przypadku gdy możliwości takie istnieją, zapewnić abonentowi korzystanie z
tych uprawnień.
2. Prezes URT, na wniosek operatora sieci telefonicznej, może w drodze decyzji,
na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji
określonego uprawnienia, o którym mowa w art. 43, jeżeli techniczne
możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia w
całości lub części, określając harmonogram przystosowania tej sieci do
realizacji uprawnienia objętego wnioskiem.
Art. 45.
1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany zapewnić
użytkownikom swej sieci bezpłatne połączenia z numerami alarmowymi.
2. Operator jest obowiązany zapewnić kierowanie połączeń inicjowanych za pomocą
numeru alarmowego do właściwych terytorialnie jednostek służb, którym
przydzielono ten numer alarmowy.
Art. 46.
1. Do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych polegających na
udostępnianiu sieci publicznych użytkownikom dla zarobkowego pozyskiwania,
wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, wykorzystywania lub udostępniania
informacji, zwanych dalej usługami dostępu do sieci stosuje się odpowiednio
przepisy art. 79, art. 81 pkt 4 oraz art. 83- 85.
2. W umowie o świadczenie usług dostępu do sieci, ustala się w szczególności
warunki techniczne podłączenia urządzeń końcowych użytkownika oraz zasady
rozliczeń pomiędzy operatorem a użytkownikiem.
3. Operator jest obowiązany udzielać użytkownikom żądającym zawarcia umów, o
których mowa w ust. 1, danych niezbędnych do zawarcia umowy o świadczenie
usług telekomunikacyjnych, a także oferować im warunki świadczenia usług
telekomunikacyjnych nie gorsze, dla pozostałych stron umowy, od stosowanych
przez siebie w ramach własnego przedsiębiorstwa lub w stosunkach z podmiotami
zależnymi w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945,
z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 22, poz.
270).
Art. 47.
Przepisów o świadczeniu usług telekomunikacyjnych nie stosuje się do
działalności prowadzonej w sieciach wewnętrznych.
Art. 48.
Potwierdzenie nadania telegramu, wystawione przez jednostkę organizacyjną
państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Poczta Polska, ma moc
dokumentu urzędowego.
Rozdział 2
Świadczenie usług powszechnych
Art. 49.
1. Usługi telefoniczne, z wyłączeniem usług dostępu do sieci, usługi faksowe
oraz usługi transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów świadczone
przez operatorów publicznych w stacjonarnych publicznych sieciach
telefonicznych, wraz ze świadczeniami dodatkowymi, polegającymi na:
1) udzielaniu informacji o numerach abonentów, zwanym dalej usługą biura
numerów,
2) udogodnieniach dla osób niepełnosprawnych,
3) dostarczaniu, na pisemne żądanie abonenta, szczegółowego wykazu
wykonanych mu usług telekomunikacyjnych,
- zwane dalej usługami powszechnymi, powinny być dostępne każdemu użytko
wnikowi z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, na obszarze
całego kraju.
2. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usług powszechnych, w tym
wymagania dotyczące ich jakości i dostępności, a także liczby publicznie
dostępnych telefonów, w których połączenie jest opłacane automatycznie, w
szczególności za pomocą monety, żetonu, karty telefonicznej albo karty
płatniczej, zwanych dalej aparatami publicznymi, w tym przystosowanych dla
osób niepełnosprawnych.
Art. 50.
1. Operator świadczący usługi powszechne jest obowiązany do określenia zakresu
i warunków ich wykonywania w regulaminie wykonywania usług, podanym do
publicznej wiadomości i dostarczanym nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o
świadczenie usług powszechnych, a także na jego żądanie.
2. Regulamin wykonywania usług powszechnych powinien określać w szczególności:
1) rodzaje świadczonych usług telekomunikacyjnych oraz usług i świadczeń
dodatkowych,
2) warunki wykonywania usług telekomunikacyjnych, w tym wymagania techniczne
dla zakończeń sieci,
3) warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie usług
telekomunikacyjnych,
4) maksymalne terminy rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych
objętych umową,
5) tryb postępowania reklamacyjnego.
3. Operator jest obowiązany świadczyć usługi powszechne zgodnie z regulaminem,
o którym mowa w ust. 1.
Art. 51.
1. Operator świadczący usługi powszechne nie może odmówić zawarcia umowy o
świadczenie tych usług, jeżeli użytkownik spełni warunki wynikające z regula
minu wykonywania usług telekomunikacyjnych.
2. Umowa o świadczenie usług powszechnych powinna być zawarta w terminie 30 dni
od dnia złożenia wniosku o jej zawarcie oraz określać w szczególności termin
rozpoczęcia ich świadczenia.
3. Do umów o świadczenie usług powszechnych nie stosuje się przepisu art. 34
ust. 3.
4. Z tytułu niedotrzymania z winy operatora:
1) terminu zawarcia umowy o świadczenie usług powszechnych, lub
2) określonego w umowie o świadczenie usług powszechnych terminu rozpoczęcia
świadczenia użytkownikowi, który nie posiada dostępu do usług
powszechnych z tytułu innej umowy o świadczeniu usług powszechnych,
zawartej z tym użytkownikiem,
- za każdy dzień przekroczenia terminu przysługuje użytkownikowi od operatora
odszkodowanie w wysokości 1/30 określonej w umowie miesięcznej opłaty
abonamentowej, stosowanej przez operatora za świadczenie usług powszechnych
płatnych okresowo.
5. Do postępowania reklamacyjnego z tytułu niedotrzymania terminów, o których
mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy art. 74 i 75.
6. Do przejęcia zobowiązań wynikających z umowy o świadczenie usług przez
innego operatora świadczącego usługi powszechne wymagana jest zgoda abonenta,
z wyjątkiem zmiany operatora w trybie określonym przepisami art. 54.
7. Z tytułu wypowiedzenia przez abonenta umowy o świadczenie usług pow
szechnych, przed upływem terminu ustalonego w umowie, operatorowi nie
przysługuje roszczenie odszkodowawcze wobec abonenta.
Art. 52.
1. Operatorzy świadczący usługi powszechne są obowiązani zapewnić osobom
niepełnosprawnym dostęp do świadczonych przez siebie usług powszechnych przez
zakładanie aparatów publicznych przystosowanych do używania przez osoby
niepełnosprawne oraz oferowanie osobom niepełnosprawnym urządzeń końcowych
przystosowanych do używania przez te osoby, jeżeli używanie takiego
urządzenia jest niezbędne dla zapewnienia im dostępu do usług powszechnych.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia
społecznego, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres
realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając specyfikę potrzeb
osób o różnych rodzajach niesprawności.
Art. 53.
1. Operator świadczący usługi powszechne może przerwać albo w istotnym
zakresie ograniczyć świadczenie usług powszechnych lub zmienić warunki
świadczenia usług powszechnych, jeżeli zachodzą uzasadnione okoliczności
uniemożliwiające spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących:
1) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku
awarii sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia,
2) zachowania integralności sieci,
3) interoperacyjności sieci,
4) zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej lub ochrony danych w sieci,
5) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości i spełniania wymagań
dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, abonentom sieci operatora
przysługuje skarga w tej sprawie do Prezesa URT, który rozpatruje skargę w
terminie jednego tygodnia od dnia jej wniesienia.
3. Operator świadczący usługi powszechne może:
1) ograniczyć świadczenie usług telekomunikacyjnych, w pierwszej kolejności
nie będących usługami powszechnymi, utrzymując świadczenie usług nie
powiększających zadłużenia abonenta, w tym przekazywanie połączeń do
abonenta lub połączenia nieodpłatne, jeżeli abonent pozostaje w zwłoce z
płatnością należności za wykonanie usług telekomunikacyjnych przez okres
dłuższy niż 45 dni,
2) ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług telekomunikacyjnych, jeżeli
abonent uporczywie narusza warunki regulaminu wykonywania usług lub umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych albo podejmuje działania utrud
niające albo uniemożliwiające świadczenie lub korzystanie z usług
telekomunikacyjnych.
4. Operator świadczący usługi powszechne może jednostronnie rozwiązać umowę z
abonentem, któremu ograniczył lub zawiesił świadczenie usług
telekomunikacyjnych, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu abonenta do:
1) zapłaty należności w terminie nie krótszym niż 15 dni, w przypadku zwłoki
w płatności za usługi telekomunikacyjne,
2) usunięcia przyczyn zawieszenia lub ograniczenia świadczenia usług, w
przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 .
Art. 54.
1. Operator nie może zaprzestać świadczenia usług powszechnych do czasu
przejęcia ich świadczenia przez innego operatora.
2. Operator świadczący usługi powszechne, który zamierza zaprzestać świadczenia
tych usług, jest obowiązany niezwłocznie poinformować na piśmie abonentów
swojej sieci, zwanych dalej abonentami sieci przejmowanej, oraz Prezesa URT
o swym zamiarze, a także o działaniach prowadzących do zachowania ciągłości
świadczenia usług powszechnych. Operatorowi przysługuje prawo wskazania
operatora publicznego, który przejmie świadczenie usług powszechnych.
3. Prezes URT wydaje zezwolenie lub odpowiednio rozszerza zakres zezwolenia na
świadczenie usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej, operatorowi
publicznemu wskazanemu przez operatora, który zamierza zaprzestać świadczenia
usług powszechnych, jeżeli wskazany operator publiczny wystąpi ze stosownym
wnioskiem oraz spełnia warunki określone ustawą.
4. W przypadku, gdy na podstawie przepisu ust. 3, przejęcie świadczenia usług
powszechnych abonentom sieci przejmowanej nie jest możliwe, Prezes URT wydaje
zezwolenie lub odpowiednio rozszerza zakres zezwolenia na świadczenie usług
powszechnych abonentom sieci przejmowanej, operatorowi publicznemu lub
operatorom publicznym, którzy wystąpią ze stosownymi wnioskami oraz spełniają
warunki określone ustawą, po konsultacji z wnioskującymi operatorami.
5. W przypadku gdy, na podstawie przepisów ust. 3 albo ust. 4, przejęcie
świadczenia usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej nie jest możliwe
, Prezes URT wydaje decyzję zobowiązującą do świadczenia usług powszechnych
abonentom sieci przejmowanej, operatorowi publicznemu o największym udziale
w rynku świadczenia tych usług na obszarze objętym decyzją.
Art. 55.
Operator świadczący usługi powszechne jest obowiązany do dostarczania abonentom
swojej sieci po cenie uwzględniającej koszty, aktualnego spisu swoich abonentów
z obszaru strefy numeracyjnej, w której znajduje się zakończenie sieci abonenta,
nie rzadziej niż raz na 2 lata.
Art. 56.
1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do udostępnienia
operatorowi innej publicznej sieci telefonicznej, na jego wniosek i na
zasadach nie dyskryminujących żadnego z nich, danych niezbędnych do
świadczenia usługi biura numerów na obszarze objętym działalnością usługową
wnioskodawcy. Udostępnienie danych następuje na podstawie umowy, do której
stosuje się odpowiednio przepisy art. 83 - 85.
2. Operator publicznej stacjonarnej sieci telefonicznej o największym udziale w
rynku świadczenia usług powszechnych na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej
jest obowiązany do świadczenia wszystkim użytkownikom publicznych sieci
telefonicznych, łącznie z użytkownikami aparatów publicznych, usługi biura
numerów obejmującej wszystkich abonentów tych sieci.
3. Prezes URT ustala, w drodze decyzji, operatora, o którym mowa w ust. 2,
określając szczegółowe warunki świadczenia usługi biura numerów.
4. Do usługi biura numerów oraz do sporządzania spisu abonentów i związanego z
tym udostępniania danych stosuje się przepisy art. 69 i 70.
Rozdział 3
Podmioty o pozycji dominującej i o znaczącej pozycji rynkowej
Art. 57.
1. W zakresie określonym w ust. 4, Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustala w drodze decyzji, że na obszarze
wskazanym w decyzji operator publiczny:
1) zajmuje pozycję dominującą, w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów, na rynku
świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej na tym obszarze,
2) jest operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia
określonej usługi telekomunikacyjnej, jeżeli udział operatora w rynku
świadczenia danej usługi na tym obszarze jest równy lub większy od 25%, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. W zakresie określonym w ust. 4, Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może ustalić, w drodze decyzji, że na
obszarze wskazanym w decyzji, operator publiczny o udziale w rynku
świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej niższym od 25%, jest
operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia danej usługi
telekomunikacyjnej, biorąc łącznie pod uwagę:
1) zdolność operatora do wpływania na funkcjonowanie rynku,
2) przychody operatora w odniesieniu do rozmiaru rynku,
3) możliwości dostępu operatora do użytkowników końcowych,
4) doświadczenie operatora w świadczeniu usług telekomunikacyjnych na rynku.
3. Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów, może ustalić, w drodze decyzji, że na obszarze wskazanym w
decyzji operator publiczny spełniający warunki, o których mowa w ust. 1 pkt
2, nie jest operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia
określonej usługi telekomunikacyjnej, biorąc łącznie pod uwagę czynniki, o
których mowa w ust. 2.
4. Prezes URT wydaje decyzje, o których mowa w ust. 1-3, w zakresie świadczenia
usług:
1) powszechnych,
2) dzierżawy łączy telekomunikacyjnych,
3) telefonicznych, świadczonych w ruchomych publicznych sieciach
telefonicznych,
4) świadczonych na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich.
5. Prezes URT sporządza wykazy operatorów zajmujących pozycję dominującą i
operatorów o znaczącej pozycji rynkowej i publikuje je w Biuletynie URT, nie
rzadziej niż raz w roku.
6. Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów, uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1-3, z urzędu lub na
wniosek operatora, jeżeli operator nie spełnia kryteriów uzasadniających
podjęcie takiej decyzji.
7. Na postanowienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w
sprawach, o których mowa w ust. 1-3 oraz ust. 6, przysługuje zażalenie do
Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu antymonopolowego.
8. Przepisy dotyczące operatorów o znaczącej pozycji rynkowej stosuje się
odpowiednio do operatora zajmującego pozycję dominującą.
9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe kryteria stosowane przy ustalaniu udziału operatora w rynku danej
usługi telekomunikacyjnej oraz sposób określania tego udziału, biorąc pod
uwagę przedmiot i specyfikę świadczenia każdej z usług, o których mowa w ust.
4.
Art. 58.
1. Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług
powszechnych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URT:
1) wzorów umów o świadczenie usług powszechnych lub ich zmian,
2) projektu regulaminu wykonywania usług powszechnych lub jego zmiany co naj
mniej na 3 miesiące przed planowanym terminem wejścia w życie.
2. Prezes URT, w drodze decyzji, może w terminie 30 dni od dnia przedłożenia
wzoru umowy lub jego zmiany albo projektu regulaminu wykonywania usług lub
jego zmiany zgłosić sprzeciw wobec ich postanowień, jeżeli są sprzeczne z
przepisami prawa albo naruszają prawa użytkownika.
3. Regulamin lub jego zmiany w części objętej sprzeciwem Prezesa URT nie
wchodzą w życie.
4. Wzór umowy lub jego zmiana objęte w całości lub w części sprzeciwem Prezesa
URT nie mogą być stosowane.
5. Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług
powszechnych jest obowiązany do zawierania umów o świadczenie tych usług, na
warunkach nie gorszych, dla drugiej strony umowy, od określonych w wzorach
umów nie objętych sprzeciwem Prezesa URT.
Art. 59.
1. Ceny usług powszechnych świadczonych przez operatorów o znaczącej pozycji
rynkowej powinny uwzględniać koszt ich świadczenia i być niezależne od
sposobu wykonywania usługi, jeżeli użytkownik nie żąda świadczeń dodatkowych.
2. Operatorzy zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług
powszechnych lub w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy
telekomunikacyjnych, są obowiązani do prowadzenia kalkulacji kosztów odrębnie
dla:
1) każdej z usług, w których zajmują pozycję dominującą,
2) rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci, zawartych z innymi
operatorami.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw łączności, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby
kalkulacji kosztów jakie mogą być stosowane przez operatorów, o których mowa
w ust. 2, a także terminy ich wprowadzenia, przyjmując jako zasadę, że
sposoby kalkulacji kosztów powinny być wzajemnie porównywalne, a także
powinny umożliwiać rozdzielenie kosztów ponoszonych przez operatora z tytułu
świadczenia każdej z usług, w której zajmuje pozycję dominującą, od kosztów,
które nie mogą być bezpośrednio przypisane do świadczenia zarówno danej
usługi, jak i innych usług telekomunikacyjnych.
Art. 60.
1. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług
powszechnych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URT projektu cennika
usług powszechnych lub jego zmian, wraz z uzasadnieniem, co najmniej na 30
dni przed planowanym terminem wprowadzenia cennika lub jego zmian w życie.
2. Prezes URT, w drodze decyzji, w terminie 14 dni od dnia przedłożenia
projektu cennika lub jego zmiany, może zgłosić sprzeciw wobec projektu
cennika lub jego zmiany, jeżeli projekt cennika lub jego zmiany są sprzeczne
z przepisami niniejszej ustawy.
3. Cennik lub jego zmiany objęte sprzeciwem Prezesa URT nie wchodzą w życie.
4. Cenniki lub ich zmiany podlegają publikacji w Biuletynie URT, na koszt
operatora.
5. Przepisy ust. 1 - 3 nie naruszają przepisów ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów.
Art. 61.
1. Operatorzy o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi
dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, są obowiązani do jej świadczenia, z
zachowaniem odpowiedniej jakości, wymagań określonych w art. 53 ust. 1, oraz
w sposób dostępny każdemu użytkownikowi na obszarze wskazanym w decyzji, o
której mowa w art. 57 ust. 1-3.
2. Operator świadczący usługę dzierżawy łączy telekomunikacyjnych nie może
odmówić świadczenia usługi, z tytułu nie spełniania wymagań technicznych
przez urządzenia końcowe użytkownika, jeżeli urządzenia te spełniają
zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2.
3. Zaprzestanie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wymaga
uprzedniej konsultacji z zainteresowanymi użytkownikami.
4. W przypadku gdy operator, o którym mowa w ust. 1, odmawia zawarcia umowy o
świadczenie tej usługi, zaprzestaje jej świadczenia albo zmniejsza liczbę
dzierżawionych łączy telekomunikacyjnych uzasadniając to nieprzestrzeganiem
przez użytkownika warunków dzierżawy, użytkownik może zwrócić się do Prezesa
URT z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu. Prezes URT podejmuje decyzję
określającą zakres obowiązku świadczenia usługi po przeprowadzeniu rozprawy
administracyjnej.
5. Cena usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych powinna być niezależna od
sposobu wykorzystania łączy telekomunikacyjnych przez użytkownika, oraz
dotyczyć wyłącznie:
1) łączy telekomunikacyjnych znajdujących się pomiędzy punktami sieci, do
których użytkownik ma dostęp,
2) należności za zestawienie łącza oraz okresowej należności za jego
dzierżawę.
6. Ceny usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych świadczonych przez
operatorów o znaczącej pozycji rynkowej powinny uwzględniać koszt ich
świadczenia i być niezależne od sposobu wykonania usługi, jeżeli użytkownik
nie żąda świadczeń dodatkowych. Do cenników za usługę dzierżawy łączy
telekomunikacyjnych stosuje się odpowiednio art. 60.
7. Operatorzy zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usługi
dzierżawy łączy telekomunikacyjnych są obowiązani do opracowania oferty
określającej ramowe warunki umów o świadczenie usługi dzierżawy łączy
telekomunikacyjnych. Do oferty stosuje się odpowiednio przepisy art. 79 oraz
art. 81 pkt 4.
8. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
minimalny zestaw rodzajów łączy telekomunikacyjnych, jaki powinien być
oferowany w ramach usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wraz z
odpowiednimi wymaganiami techniczno-eksploatacyjnymi, a także minimalny
zakres oferty, o której mowa w ust. 7, kierując się dążeniem do stworzenia
warunków dla efektywnego świadczenia usługi.
Art. 62.
Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług powszechnych
lub usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, jest obowiązany do zapewnienia
innemu operatorowi dostępu do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej
punkcie, nie będącym zakończeniem sieci, chyba że istnieją inne, alternatywne
pod względem technicznym i ekonomicznym możliwości wykonania dostępu albo gdy
spełnienie żądania wiąże się z niewspółmiernie wysokimi nakładami. Do
zapewniania dostępu stosuje się odpowiednio przepisy art. 78 - 85.
Art. 63.
Podmioty, zajmujące pozycję dominującą, w rozumieniu przepisów ustawy o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów, na
rynkach innych niż rynek usług telekomunikacyjnych są obowiązane do prowadzenia
działalności telekomunikacyjnej przez wyodrębniony podmiot.
Rozdział 4
Sytuacje szczególnych zagrożeń
Art. 64.
1. Operatorzy są obowiązani uwzględniać przy planowaniu, budowie, rozbudowie,
eksploatacji lub łączeniu sieci telekomunikacyjnych możliwość wystąpienia
sytuacji szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia stanu wojen
nego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej.
2. Operatorzy publiczni są obowiązani posiadać aktualny plan działań w
sytuacjach szczególnych zagrożeń, dotyczący w szczególności:
1) wzajemnej współpracy operatorów z organami koordynującymi działania
ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz Siłami
Zbrojnymi,
2) zabezpieczania sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych
przed skutkami zagrożenia,
3) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwłaszcza dla
służb ratowniczych,
4) sposobu wykonywania przez operatorów sieci telekomunikacyjnych i osoby
eksploatujące urządzenia telekomunikacyjne świadczeń rzeczowych
przewidzianych w ustawie,
5) ewidencji i gromadzenia rezerw.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy tryb sporządzania planu, o którym mowa w ust. 2, oraz jego
aktualizacji, mając na uwadze zakres działalności telekomunikacyjnej
prowadzonej przez operatorów, a także wymagania określone w ust. 2.
Art. 65.
1. W sytuacji szczególnego zagrożenia, operatorzy publiczni podejmują
niezwłocznie działania określone w planie, o którym mowa w art. 64 ust. 2,
utrzymując lub odtwarzając świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej
kolejności służbom powołanym do ratowania życia ludzkiego, a następnie
organom administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, Policji, Siłom
Zbrojnym, obronie cywilnej, Służbie Więziennej oraz pozostałym użytkownikom,
zarówno własnej sieci telekomunikacyjnej, jak i sieci telekomunikacyjnych
innych operatorów, w szczególności przez użyczanie, w miarę możliwości,
urządzeń telekomunikacyjnych na czas akcji ratowniczej.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec osób używających urządzenia
radiowe nadawcze i nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane w służbach
radiokomunikacyjnych.
3. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio podczas działań ratunkowych lub
łagodzenia skutków katastrof o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w
zakresie ustalonym umowami, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 66.
1. W przypadku wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu
klęski żywiołowej minister właściwy do spraw łączności może, w drodze
decyzji:
1) nałożyć na operatorów publicznych określone obowiązki dotyczące
utrzymania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych,
2) określić numery alarmowe dla określonych służb lub podmiotów,
3) ograniczyć publiczną dostępność niektórych usług telekomunikacyjnych,
4) ograniczyć zakres eksploatacji sieci telekomunikacyjnych lub używania
urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych z wyłączeniem
urządzeń radiowych używanych przez komórki i jednostki, o których mowa w
art. 4 ust. 1,
5) nakazać nieodpłatne świadczenie, w określonym zakresie, usług
telefonicznych inicjowanych z aparatów publicznych.
2. Decyzje wydane na podstawie ust. 1, wygasają z mocy prawa w dniu odwołania
stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej.
Rozdział 5
Tajemnica telekomunikacyjna i przetwarzanie
danych osobowych w telekomunikacji
Art. 67.
1. Tajemnica komunikowania się w telekomunikacji, zwana dalej tajemnicą
telekomunikacyjną, obejmuje informacje przekazywane w sieciach
telekomunikacyjnych, dane dotyczące użytkowników oraz dane dotyczące faktu,
okoliczności i rodzaju połączenia, prób uzyskania połączenia między
określonymi zakończeniami sieci, a także identyfikacji bądź lokalizacji
zakończeń sieci, pomiędzy którymi wykonano połączenie.
2. Wszystkie osoby, które z tytułu działalności telekomunikacyjnej mają dostęp
do informacji i danych, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania
tajemnicy telekomunikacyjnej.
3. Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie
informacji albo danych, objętych tajemnicą telekomunikacyjną, narusza
obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.
4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do informacji i danych ze swojej istoty
jawnych albo z przeznaczenia publicznych albo ujawnionych postanowieniem
sądu, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.
5. Podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną są obowiązane do
zachowania należytej staranności, w zakresie uzasadnionym względami
technicznymi lub ekonomicznymi, przy zabezpieczaniu urządzeń
telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz zbiorów danych przed
ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej.
6. Podmiot prowadzący działalność telekomunikacyjną jest obowiązany do
informowania użytkowników o tym, że stosowane przez niego środki techniczne
nie gwarantują bezpieczeństwa przekazu informacji, a także o istniejących
możliwościach zapewnienia takiego bezpieczeństwa i związanych z tym kosztach.
Art. 68.
1. Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego, zapoznała się z informacją
dla niej nie przeznaczoną, jest obowiązana do zachowania tajemnicy
telekomunikacyjnej. Przepisy art. 67 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
2. Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez
organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej informacji
uzyskanej w sposób, o którym mowa w ust. 1, w celu udokumentowania faktu
naruszenia przepisu niniejszej ustawy.
3. Osoby działające w imieniu operatora mogą włączyć się do trwającego
połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia awarii, zakłóceń lub w
innym celu, związanym z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnych lub
świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem sygnalizacji tego faktu
osobom uczestniczącym w połączeniu.
Art. 69.
1. Z zastrzeżeniem ust. 2, informacje lub dane objęte tajemnicą
telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane,
zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane w
ustawie przetwarzaniem, są przedmiotem usługi świadczonej użytkownikowi
albo są niezbędne do jej wykonania. Przetwarzanie informacji lub danych w
innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych.
2. Przetwarzanie danych osobowych użytkowników, będących osobami fizycznymi,
może dotyczyć:
1) nazwisk i imion użytkownika,
2) imion rodziców użytkownika,
3) miejsca i daty urodzenia użytkownika,
4) miejsca stałego pobytu użytkownika,
5) numeru ewidencyjnego PESEL użytkownika,
6) nazwy i numeru dokumentów potwierdzających tożsamość użytkownika,
7) numeru ewidencji podatkowej NIP użytkownika, na jego wniosek,
8) numeru konta bankowego lub karty płatniczej użytkownika, na jego wniosek.
3. Operator lub podmiot udostępniający usługi telekomunikacyjne jest obowiązany
do poinformowania użytkownika, z którym zawiera umowę o świadczenie usług,
jakiego rodzaju dane dotyczące użytkownika będą przetwarzane przez operatora.
Art. 70.
1. Dane osobowe zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów, a także
udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych operatora powinny być
ograniczone do:
1) numeru abonenta lub znaku identyfikującego abonenta,
2) nazwiska i imion abonenta,
3) nazwy miejscowości, w której znajduje się zakończenie sieci udostępnione
abonentowi,
4) nazwy ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci udostępnione
abonentowi.
2. Rozszerzenie zakresu danych, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody abonenta.
3. Abonent, będący osobą fizyczną, może złożyć zastrzeżenie dotyczące
umieszczania w publicznie dostępnym spisie abonentów określonych danych
identyfikujących abonenta dotyczących w szczególności nazwiska, imion, płci
albo adresu lub części adresu, a także ich udostępniania za pośrednictwem
służb informacyjnych operatora.
4. Z tytułu zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 3, operator może pobierać
opłatę. Opłata powinna odpowiadać kosztom wykonania zastrzeżenia, a jej
wysokość nie może stanowić przeszkody do korzystania z uprawnienia.
5. Udostępnianie w publicznie dostępnym spisie abonentów lub za pośrednictwem
służb informacyjnych, danych identyfikujących abonentów innych niż wymienieni
w ust. 3, nie może naruszać słusznych interesów tych podmiotów.
Art. 71.
1. Operator publicznej sieci telefonicznej, umożliwiającej prezentację
identyfikacji zakończenia sieci, z której jest wywoływane lub zostało
dokonane połączenie, zwaną dalej prezentacją identyfikacji linii
wywołującej, jest obowiązany zapewnić, za pomocą prostych środków:
1) abonentowi wywołującemu - możliwość wyeliminowania prezentacji
identyfikacji linii wywołującej u użytkownika wywoływanego, podczas
wywołania i połączenia lub w sposób trwały u operatora,
2) abonentowi wywoływanemu - możliwość eliminacji dla połączeń
przychodzących prezentacji identyfikacji linii wywołującej, a w przypadku
gdy taka prezentacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia
przychodzącego, także możliwość blokady połączeń przychodzących od
abonenta lub użytkownika stosującego eliminację prezentacji identyfikacji
linii wywołującej.
2. Operator publicznej sieci telefonicznej, zapewniającej prezentację
identyfikacji zakończenia sieci, do której jest kierowane lub zostało
skierowane połączenie, zwaną dalej prezentacją identyfikacji linii
wywoływanej, jest obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość
eliminacji, za pomocą prostych środków, prezentacji
identyfikacji linii wywoływanej u użytkownika wywołującego.
3. Operator publicznej sieci telefonicznej, zapewniającej automatyczne
przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość
zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez
osobę trzecią wywołań do urządzenia końcowego tego abonenta.
4. Operator sieci publicznej jest obowiązany do poinformowania abonentów, że
eksploatowana przez niego sieć zapewnia prezentację identyfikacji linii
wywołującej lub wywoływanej, a także o możliwościach, o których mowa w ust. 1
- 3.
5. Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości, o których mowa w ust. 1 -
3, nie pobiera się opłat.
6. Eliminacja prezentacji identyfikacji linii wywołującej może być anulowana
przez:
1) służby ustawowo powołane do niesienia pomocy, a także organy państwa
wykonujące zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach
określonych w odrębnych przepisach, w celu umożliwienia odpowiedzi na
wywołanie,
2) operatora sieci, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni,
że do jego aparatu końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub
zawierające groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników wywołujących
tego abonenta.
7. Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, o których mowa w ust. 6, są
rejestrowane przez operatora na żądanie:
1) organów, o których mowa w ust. 6 pkt 1,
2) abonenta, o którym mowa w ust. 6 pkt 2.
8. Dane, o których mowa w ust. 6, pozostają w dyspozycji operatora, który
udostępnia je organom państwa wykonującym zadania na rzecz bezpieczeństwa i
porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych
przepisach.
Rozdział 6
Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
usług telekomunikacyjnych
Art. 72.
1. Do odpowiedzialności operatorów za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
usługi telekomunikacyjnej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z
zastrzeżeniem ust. 2 oraz przepisu art. 75 ust. 1.
2. Operator świadczący usługi powszechne odpowiada za ich niewykonanie lub
nienależyte wykonanie jedynie w zakresie określonym ustawą.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie
usługi było wynikiem winy umyślnej, rażącego niedbalstwa operatora lub
następstwem czynu niedozwolonego.
4. Operator świadczący usługi międzynarodowe odpowiada za ich niewykonanie lub
nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach ustalonych w umowach
międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 73.
1. Za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi powszechnej płatnej okresowo,
abonentowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 1/30 średniej opłaty
miesięcznej liczonej według rachunków z ostatnich trzech okresów
rozliczeniowych, jednak nie dłużej niż z okresu ostatnich 12 miesięcy.
2. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli w okresie rozliczeniowym łączny czas
przerw był krótszy od 48 godzin.
3. Niezależnie od odszkodowania, za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi
telefonicznej płatnej okresowo, abonentowi przysługuje zwrot 1/30 miesięcznej
opłaty abonamentowej.
Art. 74.
1. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja za:
1) niedotrzymanie z winy operatora terminów, o których mowa w art. 51 ust.
4,
2) niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi powszechnej,
- a także szczegółowy tryb postępowania reklamacyjnego, mając na uwadze
niezbędną ochronę interesu abonenta.
2. Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną, jeżeli operator
nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia
reklamacji.
Art. 75.
1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym roszczeń określonych w ustawie,
wynikających ze stosunków z operatorami świadczącymi usługi
telekomunikacyjne, przysługuje użytkownikowi po wyczerpaniu drogi
postępowania reklamacyjnego.
2. Roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 12
miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w
świadczeniu usługi telekomunikacyjnej, albo od dnia, w którym usługa została
wykonana lub miała być wykonana.
3. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia
reklamacji do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację, nie dłużej jednak niż
na okres przewidziany do załatwienia reklamacji.
Dział IV
Łączenie sieci telekomunikacyjnych i współpraca operatorów
Art. 76.
1. Operator publiczny o znaczącej pozycji rynkowej nie może odmówić połączenia
swojej sieci telekomunikacyjnej z siecią telekomunikacyjną innego operatora,
jeżeli przyłączana sieć telekomunikacyjna została wybudowana zgodnie z
przepisami prawa.
2. Z zastrzeżeniem art. 77 ust. 3, punktem połączenia sieci telekomunikacyjnych
może być każdy, technicznie uzasadniony punkt tych sieci, umiejscowiony na
obszarze działalności operatora przyłączanej sieci telekomunikacyjnej, chyba
że istnieje alternatywny punkt, umiejscowiony na obszarze działalności
operatora sieci przyłączającej, równoważny ekonomicznie dla obu operatorów.
Art. 77.
1. Łączenie sieci telekomunikacyjnych i związana z tym współpraca operatorów
powinny być prowadzone na warunkach nie dyskryminujących żadnego podmiotu.
2. Operatorzy łączonych sieci telekomunikacyjnych są obowiązani:
1) zachować wymagania, o których mowa w art. 53 ust. 1,
2) umożliwić wzajemny dostęp do posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej
służącej do połączenia sieci telekomunikacyjnych, a także, na zasadach
określonych w art. 61, dzierżawę łączy telekomunikacyjnych o jakości,
liczbie i przepływnościach odpowiednich dla należytego świadczenia usług
telekomunikacyjnych,
3) przekazywać informacje dotyczące wzajemnie świadczonych usług
telekomunikacyjnych w połączonych sieciach, w zakresie niezbędnym dla
dokonania rozliczeń z tego tytułu,
4) informować się wzajemnie, co najmniej z rocznym wyprzedzeniem, jeżeli
operatorzy nie uzgodnią inaczej, o zamierzonych zmianach w swej sieci
telekomunikacyjnej, wymagających wprowadzenia zmian lub adaptacji w sieci
telekomunikacyjnej współpracującego operatora.
3. Przy łączeniu sieci telekomunikacyjnych operator zajmujący pozycję
dominującą jest obowiązany do spełniania wszystkich uzasadnionych żądań
związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu
do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie nie będącym
zakończeniem sieci.
4. Współpracujący operatorzy nie mogą podejmować działań technicznych,
ekonomicznych lub organizacyjnych utrudniających lub uniemożliwiających
wykonywanie uprawnień lub obowiązków stron związanych z łączeniem ich sieci.
Art. 78.
1. Warunki połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz związanej z tym
współpracy, operatorzy ustalają w umowie o połączeniu sieci.
2. Umowa o połączeniu sieci powinna być zawarta na piśmie i zawierać co
najmniej ustalenia dotyczące:
1) umiejscowienia punktów połączenia sieci telekomunikacyjnych,
2) warunków technicznych połączenia sieci telekomunikacyjnych,
3) rozliczeń z tytułu:
a) zapewnienia dostępu oraz wzajemnego korzystania z sieci
telekomunikacyjnych,
b) niewykonania lub nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług
telekomunikacyjnych,
4) sposobów wypełniania wymagań:
a) o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 1-4,
b) dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej,
5) procedur rozstrzygania sporów,
6) postępowania w przypadkach:
a) zmian treści umowy,
b) badań interoperacyjności połączonych sieci telekomunikacyjnych, ze
szczególnym uwzględnieniem badań jakości usług telekomunikacyjnych,
c) przebudowy połączonych sieci telekomunikacyjnych,
d) zmian oferty usług telekomunikacyjnych,
e) zmian numeracji,
7) warunków rozwiązania umowy, dotyczących w szczególności zachowania
ciągłości świadczenia usług powszechnych, jeżeli są świadczone w łączonych
sieciach telekomunikacyjnych, ochrony interesów użytkowników, a także
potrzeb obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku
publicznego.
3. Umowa o połączeniu sieci może zawierać także, odpowiednio do rodzajów
łączonych sieci, ustalenia dotyczące:
1) rodzajów wzajemnie świadczonych usług telekomunikacyjnych oraz związanych
z nimi świadczeń dodatkowych, a także usług pomocniczych oraz
zaawansowanych,
2) utrzymania jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych,
3) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości,
4) współwykorzystywania zasobów numeracji, w tym zapewnienia:
a) równego dostępu do usług biura numerów, numerów alarmowych oraz innych
numeracji uzgodnionych w skali międzynarodowej,
b) przenoszenia numeracji,
5) zachowania zgodności z wymaganiami technicznymi,
6) zapewnienia ciągłości świadczenia usług powszechnych w przypadku
rozwiązania umowy.
4. Prezes URT określa, w drodze postanowienia, na wniosek jednej ze stron
negocjacji o zawarcie umowy o połączenie sieci lub w miarę potrzeby z urzędu,
które z zagadnień wymienionych w ust. 3 powinny być objęte umową o połączeniu
sieci.
5. Operator jest obowiązany udzielać operatorom, którzy zamierzają zawrzeć z
nim umowę o połączeniu sieci, informacji niezbędnych do przygotowania takiej
umowy, a także oferować warunki połączenia sieci telekomunikacyjnych nie
gorsze, dla pozostałych stron umowy, od stosowanych przez siebie w ramach
własnego przedsiębiorstwa lub w stosunkach z podmiotami zależnymi w
rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 46 ust. 3.
6. Strony umowy o połączeniu sieci, której stroną jest operator o znaczącej
pozycji rynkowej, podlegającej rozwiązaniu są obowiązane powiadomić o tym
Prezesa URT co najmniej 30 dni przed dniem rozwiązania umowy.
Art. 79.
1. Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług
powszechnych lub w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy
telekomunikacyjnych, jest obowiązany do opracowania ofert określających
ramowe warunki umów o połączenie sieci z operatorami.
2. Operator, o którym mowa w ust. 1, przedkłada projekty ofert lub ich zmiany
Prezesowi URT w celu zatwierdzenia.
3. Prezes URT może w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia przekazania
projektu oferty lub jej zmiany, odmówić zatwierdzenia projektu oferty lub jej
zmiany, jeżeli projekt oferty lub jej zmiany narusza przepisy prawa.
4. Prezes URT publikuje zatwierdzone oferty lub ich zmiany w Biuletynie URT na
koszt operatora.
5. Operator, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do zawierania umów o
połączeniu sieci na warunkach nie gorszych, dla pozostałych stron umowy, niż
określone w zatwierdzonej ofercie.
Art. 80.
1. Opłaty z tytułu wzajemnego korzystania z połączonych sieci
telekomunikacyjnych przez strony umowy o połączeniu sieci zawartej pomiędzy
operatorami publicznymi powinny:
1) być ustalane na podstawie przejrzystych i obiektywnych kryteriów,
zapewniających równe traktowanie użytkowników,
2) uwzględniać uzasadnione koszty, związane ściśle z wykonywanymi usługami
telekomunikacyjnymi, niezależnie od sposobu ich wykonywania - w przypadku
operatora zajmującego pozycję dominującą, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do opłat z tytułu świadczenia usług
dostępu do sieci.
3. Do opłat z tytułu wzajemnego korzystania z połączonych sieci
telekomunikacyjnych przez strony umowy o połączeniu sieci zawartej pomiędzy
operatorem publicznym a komórką organizacyjną lub jednostką organizacyjną, o
której mowa art. 4 ust.1, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1, z
zastrzeżeniem art. 87.
4. Prezes URT może żądać od stron umowy przedłożenia uzasadnienia wysokości
stosowanych przez siebie opłat, o których mowa w ust. 1, a w przypadku
operatora zajmującego pozycję dominującą - także uzasadnienia wysokości
kosztów ponoszonych przy wymianie usług telekomunikacyjnych.
Art. 81.
Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania związane z łączeniem sieci telekomunikacyjnych w zakresie
dotyczącym:
1) wykonywania obowiązków związanych z łączeniem sieci, zwłaszcza
dotyczących spełniania wymagań, o których mowa w art. 53 ust. 1,
2) rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych
przez operatorów, w tym kalkulacji opłat z tego tytułu, w przypadku
operatora zajmującego pozycję dominującą,
3) zakresu i zasad wyrównywania operatorom stacjonarnych publicznych sieci
telefonicznych deficytu ponoszonego z tytułu budowy i eksploatacji linii
łączących udostępnione abonentom przez operatora zakończenia sieci z
urządzeniami sieci telekomunikacyjnej tego operatora wykonującymi
komutację, w tym kalkulacji opłat z tego tytułu, uwzględniając zasadę
rozdzielania opłat z tego tytułu od opłat, o których mowa w pkt 2.
4) zakresu ofert, o których mowa w art. 79.
Art. 82.
1. Umowę o połączeniu sieci, której stroną jest operator o znaczącej pozycji
rynkowej, strona wnioskująca o przyłączenie do sieci przekazuje Prezesowi
URT w terminie 14 dni od podpisania umowy.
2. Teksty umów o połączeniu sieci, o których mowa w ust. 1, Prezes URT
udostępnia nieodpłatnie wszystkim zainteresowanym operatorom, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Prezes URT może określić części umowy o połączeniu sieci nie podlegające
udostępnieniu. Wyłączenie to nie może obejmować spraw dotyczących wzajemnych
rozliczeń z tytułu połączenia sieci oraz realizacji wymagań, o których mowa w
art. 53 ust. 1, w zakresie usług powszechnych.
Art. 83.
1. Prezes URT może, w drodze postanowienia, określić termin zakończenia
negocjacji o zawarcie umowy o połączeniu sieci, nie dłuższy niż 90 dni od
dnia wystąpienia o połączenie, na pisemny wniosek każdej ze stron negocjacji
o zawarcie takiej umowy albo z urzędu, jeżeli stroną negocjacji jest operator
o znaczącej pozycji rynkowej.
2. W przypadku odmowy zawarcia umowy o połączeniu sieci przez jedną ze stron
albo gdy umowa o połączeniu sieci nie została zawarta w terminie, o którym
mowa w ust. 1, albo po upływie 90 dni od dnia wystąpienia o połączenie sieci
telekomunikacyjnych, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa URT z
wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie ustalenia warunków połączenia sieci
telekomunikacyjnych oraz rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci
telekomunikacyjnych, zwanej dalej decyzją o połączeniu sieci.
3. Wniosek powinien zawierać projekt umowy o połączeniu sieci, zawierający
stanowiska stron w zakresie ustaleń określonych ustawą, z zaznaczeniem tych
części umowy, względem których strony nie doszły do porozumienia.
4. Strony są obowiązane do przedłożenia Prezesowi URT, na jego żądanie, w
terminie 14 dni, stanowisk stron wobec rozbieżności oraz dokumentów
niezbędnych do rozpatrzenia wniosku.
Art. 84.
1.Prezes URT podejmuje decyzję o połączeniu sieci w terminie 60 dni od dnia
złożenia wniosku, o którym mowa w art. 83 ust. 2, po przeprowadzeniu rozprawy
administracyjnej, biorąc między innymi pod uwagę:
1) interes użytkowników łączonych sieci,
2) zobowiązania nałożone na operatorów łączonych sieci,
3) dążenie do zapewnienia użytkownikom łączonych sieci jak najszerszego
dostępu do usług telekomunikacyjnych,
4) promocję nowoczesnych usług telekomunikacyjnych,
5) charakter zaistniałych rozbieżności oraz praktyczną możliwość wdrożenia
rozwiązań dotyczących technicznych i ekonomicznych aspektów połączenia
sieci zarówno zaproponowanych przez operatorów łączonych sieci, jak też
mogących stanowić rozwiązania alternatywne,
6) zapewnienie:
a) integralności i interoperacyjności połączonych sieci,
b) równości dostępu,
c) rozwoju konkurencyjnego rynku usług telekomunikacyjnych,
7) pozycje rynkowe operatorów łączonych sieci na rynku usług
telekomunikacyjnych,
8) interes publiczny, w tym ochronę środowiska,
9) utrzymanie ciągłości świadczenia usług powszechnych.
2. Decyzja o połączeniu sieci zastępuje umowę o połączeniu sieci.
3. W przypadku podpisania przez zainteresowane strony umowy o połączeniu sieci,
decyzja o połączeniu sieci wygasa z mocy prawa w części objętej umową.
4. W sprawach dochodzenia roszczeń majątkowych, z tytułu niewykonania lub
nienależytego wykonania obowiązków wynikających z decyzji o połączeniu sieci,
właściwa jest droga postępowania sądowego.
Art. 85.
1. Prezes URT może w każdym czasie zobowiązać, w drodze postanowienia, strony
umowy o połączeniu sieci do zmiany jej treści, w celu zapewnienia efektywnej
konkurencji lub interoperacyjności sieci.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie.
Art. 86.
Do zmian umów o połączeniu sieci stosuje się odpowiednio przepisy art. 82- 84.
Art. 87.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
współpracy komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych określonych w
art. 4 ust.1 z operatorami sieci publicznych, związanej z łączeniem sieci
telekomunikacyjnych, kierując się zasadami, o których mowa w art. 76 - 85 oraz
uwzględniając specyfikę działalności prowadzonej przez te jednostki.
Dział V
Infrastruktura telekomunikacyjna i urządzenia końcowe
Rozdział 1
Wymagania dla sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych
Art. 88.
1. Urządzenia telekomunikacyjne, a także kable, przewody i osprzęt, używane w
sieciach telekomunikacyjnych lub do nich dołączane, powinny:
1) być bezpieczne w używaniu,
2) posiadać zdolność do współpracy z innymi urządzeniami telekomunikacyjnymi
używanymi w sieci telekomunikacyjnej lub do niej dołączonymi, w
szczególności nie powodować uszkodzeń sieci telekomunikacyjnej lub
zakłócać jej funkcjonowania,
3) efektywnie wykorzystywać zasoby częstotliwości lub zasoby orbitalne, w
przypadku urządzeń radiowych,
4) spełniać wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej, w
zakresie wynikającym z przeznaczenia.
2. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia:
1) ustalić dodatkowe wymagania, spośród dotyczących:
a) zapewniania ochrony tajemnicy telekomunikacji,
b) zabezpieczenia przed nieuprawnionym używaniem,
c) umożliwienia dostępu do urządzeń lub sieci służbom ustawowo powołanym
do niesienia pomocy,
d) przystosowania do używania przez osoby niepełnosprawne,
- które niezależnie od wymagań wymienionych w ust. 1 powinny być spełniane
przez urządzenia określonego typu lub przez określoną klasę urządzeń,
określając termin, do którego mogą być używane urządzenia wprowadzone
zgodnie z prawem do obrotu handlowego przed dniem wydania
rozporządzenia, nie spełniające wymagań ustalonych w rozporządzeniu,
2) określić szczegółowe wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń
telekomunikacyjnych oraz sieci telekomunikacyjnych, w tym wymagania
techniczne i eksploatacyjne dla powszechnie stosowanych zakończeń sieci
publicznych, analogowych lub cyfrowych, w szczególności dla zakończeń
sieci w cyfrowych, zintegrowanych sieciach transmisji danych w zakresie
spełniania wymagań, o których mowa w pkt 1 oraz ust. 1, zwanych dalej
zasadniczymi wymaganiami dla urządzeń telekomunikacyjnych i sieci
telekomunikacyjnych - kierując się wymaganiami europejskich organizacji
normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań - wymaganiami innych
międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita
Polska jest członkiem.
3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej, Ministrem Sprawiedliwości, ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu
opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci
telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych, dotyczące ich
przystosowania do wypełniania przez operatorów obowiązku, o którym mowa w
art. 40 ust. 2, mając na uwadze, że sieci telekomunikacyjne i urządzenia
telekomunikacyjne eksploatowane przez tych operatorów powinny zapewniać
uprawnionym organom dostęp do informacji oraz danych określonych w art. 67
ust. 1, a także ich rejestrację, kierując się wymaganiami europejskich
organizacji normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań -
wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których
Rzeczpospolita Polska jest członkiem.
Art. 89.
1. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej oraz
ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki budowy infrastruktury telekomunikacyjnej w miejscowościach, wzdłuż
dróg publicznych, kanałów i dróg wodnych oraz w pobliżu lotnisk, a także
ustali warunki, jakim ta infrastruktura powinna odpowiadać w przypadku
współwykorzystywania, skrzyżowania się lub zbliżania do torów kolejowych,
dróg publicznych, dróg wodnych i kanałów, linii i urządzeń energetycznych
oraz urządzeń służących do przesyłania płynów i gazów, mając na uwadze
uproszczenie procesu budowy infrastruktury telekomunikacyjnej oraz
zapewnienie bezpieczeństwa jej eksploatacji, a także bezpieczeństwo osób
trzecich.
2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej oraz
ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, jakim powinna odpowiadać infrastruktura telekomunikacyjna oraz linie
energetyczne, linie trakcji elektrycznej oraz urządzenia do przesyłania
płynów i gazów w razie ich współwykorzystywania, ich skrzyżowania lub
zbliżenia, mając na uwadze zapewnienie funkcjonowania infrastruktury
telekomunikacyjnej w przypadku awarii tych urządzeń, a także jej
zabezpieczenia przed zakłóceniami pochodzącymi od linii energetycznych lub
trakcji elektrycznej.
Art. 90.
1. Podmiot wprowadzający do obrotu handlowego urządzenie telekomunikacyjne
jest obowiązany udzielić Prezesowi URT, na jego żądanie, wyjaśnień
dotyczących przeznaczenia urządzenia telekomunikacyjnego oraz jego
właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a także wskazać zakres
zastosowania.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urządzeń telekomunikacyjnych
wykorzystywanych przez komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1
pkt 1 - 6 .
Rozdział 2
Ocena zgodności urządzeń telekomunikacyjnych
Art. 91.
1. Obowiązkowi oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi podlegają, o ile
ustawa nie stanowi inaczej, urządzenia końcowe przeznaczone do dołączania do
zakończeń sieci publicznej, osprzęt przeznaczony do dołączania urządzeń
końcowych do sieci telekomunikacyjnej oraz urządzenia radiowe nadawcze lub
nadawczo-odbiorcze
2. Dokumentem lub znakiem potwierdzającym, że urządzenie, o którym mowa w ust.
1, spełnia zasadnicze wymagania jest:
1) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi
wymaganiami, wydane przez uprawniony organ,
2) certyfikat zgodności lub znak zgodności urządzenia z zasadniczymi
wymaganiami, wydane przez uprawniony organ innego państwa, uznany przez
polski organ właściwy w sprawach certyfikacji, z zastrzeżeniem ust. 3,
3) deklaracja zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, wydana przez
producenta albo jego przedstawiciela, z zastrzeżeniem ust. 3,
4) świadectwo homologacji lub znak wskazujący na posiadanie przez urządzenie
takiego świadectwa wydany na podstawie ustawy o której mowa w art. 131.
3. Przepisów ust. 2 pkt 2 i 3 nie stosuje się do urządzeń radiowych nadawczych
lub nadawczo-odbiorczych, których używanie nie wymaga pozwolenia,
przewidzianych do pracy w zakresach częstotliwości nie dopuszczonych do
stosowania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez służbę
radiokomunikacyjną, dla której wykonywania urządzenie zostało przeznaczone.
4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do urządzeń:
1) przystosowanych do wyłącznego używania w radiokomunikacyjnej służbie
amatorskiej, nie będących przedmiotem oferty handlowej,
2) urządzeń radiowych, przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnału
radiofonicznych lub telewizyjnych,
3) użytkowanych przez komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1
pkt 1-6.
5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
inne rodzaje urządzeń spośród określonych w ust.1, które nie podlegają
obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, jeżeli zasada
działania lub konstrukcji tych urządzeń zapewnia spełnianie przez nie tych
wymagań.
Art. 92.
Zasady przeprowadzania oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami, udzielania
certyfikatów zgodności, oznaczania znakiem zgodności, a także sankcje za nadanie
znaku zgodności urządzeniu nie spełniającemu zasadniczych wymagań, określają
przepisy odrębne.
Art. 93.
Prezes URT, w drodze decyzji, może dopuścić czasowe używanie urządzenia
telekomunikacyjnego podlegającego obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi
wymaganiami bez dokumentu lub znaku potwierdzającego spełnianie zasadniczych
wymagań:
1) dla przeprowadzenia procesu oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami,
na wniosek laboratorium wykonującego badanie urządzenia,
2) w celach eksperymentalnych, w zakresie określonym przez Prezesa URT,
3) dla zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji,
- na warunkach określonych w decyzji, a w przypadku urządzeń radiowych - w
pozwoleniu.
Art. 94.
1. Wprowadzane do obrotu handlowego urządzenia telekomunikacyjne podlegające
obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, powinny być
oznakowane w sposób wskazujący na spełnianie przez nie zasadniczych wymagań.
2. Wprowadzanie do obrotu handlowego urządzeń telekomunikacyjnych podlegających
obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, nie posiadających
znaku potwierdzającego spełnianie zasadniczych wymagań, jest zabronione.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
sposób oznakowania urządzeń, którym udzielono świadectwa homologacji, mając
na uwadze, aby oznakowanie było jednoznaczne i czytelne dla nabywcy
urządzenia.
Rozdział 3
Ewidencja i współkorzystanie z infrastruktury telekomunikacyjnej
Art. 95.
Podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną są obowiązane do dostarczania
Prezesowi URT, na jego żądanie, danych dotyczących sieci telekomunikacyjnych lub
urządzeń telekomunikacyjnych eksploatowanych lub używanych przez te podmioty.
Art. 96.
1. Operator publiczny jest obowiązany umożliwić operatorom eksploatującym sieci
publiczne współkorzystanie z posiadanych budynków, linii, kanalizacji,
słupów, wieży i masztów, a w szczególności zakładanie, eksploatację i
konserwację urządzeń telekomunikacyjnych, jeżeli wykonanie tych czynności bez
współkorzystania z infrastruktury jest niemożliwe lub wiąże się z
niewspółmiernie wysokimi nakładami.
2. Obowiązek o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy współkorzystania, w celu
świadczenia usługi telefonicznej, z linii łączącej udostępnione abonentowi
przez operatora zakończenie sieci z urządzeniami sieci telekomunikacyjnej
tego operatora wykonującymi komutację.
3. Warunki współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej, w zakresie, o
którym mowa w ust. 1 operatorzy ustalają w umowie, która powinna być zawarta
w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o jej zawarcie.
4. W przypadku gdy strony nie zawrą umowy w terminie, o którym mowa w ust. 3,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 79, art. 80 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 oraz
art. 83-85.
Art. 97.
1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany umożliwić
operatorom publicznym instalowanie na nieruchomości urządzeń
telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod, na albo nad
nieruchomością oraz umieszczanie tabliczek informacyjnych o urządzeniach, a
także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to racjonalnego
korzystania z nieruchomości.
2. Korzystanie z nieruchomości w zakresie określonym w ust. 1 jest odpłatne,
chyba że linia lub urządzenia telekomunikacyjne służą zapewnianiu
telekomunikacji właścicielowi lub użytkownikowi nieruchomości, na ich
wniosek.
3. Warunki korzystania z nieruchomości przez operatora ustala się w umowie,
która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez
operatora o jej zawarcie.
4. W przypadku gdy strony nie zawrą umowy w terminie, stosuje się przepisy art.
124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr
115, poz. 741, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 86,
poz. 966 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 70).
5. Przepisy ust. 1 - 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość stanowi
przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu.
Art. 98.
Do współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej przez operatorów, którzy
nabyli uprawnienia do jej zakładania, używania lub konserwacji na cudzej
nieruchomości, stosuje się odpowiednio przepisy art. 97.
Dział VI
Gospodarka zasobami numeracji oraz częstotliwości
Rozdział 1
Gospodarka zasobami numeracji
Art. 99.
1. Prezes URT przydziela numerację:
1) operatorom w zezwoleniu lub w decyzji, zgodnie z planami numeracji
krajowej dla sieci publicznych,
2) komórkom i jednostkom, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-6, w drodze
decyzji, na ich wniosek.
2. Przydział numeracji może określać warunki wykorzystywania lub udostępniania
numeracji.
3. Do przydziału numeracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 24 ust. 1 pkt
1, ust. 2-4 oraz art. 25.
4. Prezes URT odmawia przydziału numeracji w przypadku braku numeracji lub gdy
wnioskowane przeznaczenie numeracji nie jest zgodne z właściwym planem
numeracji krajowej dla sieci publicznych.
5. Prezes URT może cofnąć przydział numeracji albo ograniczyć jego zakres,
jeżeli:
1) nastąpiły zmiany we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci
publicznych,
2) operator nie wykorzystuje przydzielonego zakresu numeracji w sposób
efektywny,
3) operator wykorzystuje przydzieloną numerację w sposób niezgodny z
warunkami przydziału numeracji lub jej przeznaczeniem we właściwym planie
numeracji krajowej dla sieci publicznych.
6. Decyzja o cofnięciu przydziału numeracji albo o ograniczeniu jego zakresu:
1) nie może powodować naruszenia ciągłości świadczenia usług
telekomunikacyjnych przez operatora, któremu udzielono przydziału,
2) powinna uwzględniać obecne i wynikające z zezwolenia potrzeby operatora,
3) może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu operatora do usunięcia
przyczyny nieprawidłowości, w przypadkach wymienionych w ust. 5 pkt 2 i 3.
7. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją,
2) plan numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych,
- uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby operatorów publicznych oraz
użytkowników, w tym służb, o których mowa w art. 102, ustalenia
europejskich organizacji telekomunikacyjnych, w szczególności dotyczące
długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także
postanowienia umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
8. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
plany numeracji krajowej dla sieci publicznych innych niż publiczne sieci
telefoniczne, a także szczegółowe wymagania dotyczące tworzenia i
udostępniania znaków identyfikujących abonenta, uwzględniając obecne i
prognozowane potrzeby operatorów publicznych oraz użytkowników, ustalenia
europejskich organizacji telekomunikacyjnych, w szczególności dotyczące
długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia
umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 100.
1. Prezes URT opracowuje zbiorcze zestawienie numeracji przydzielonych
operatorom, w postaci Tablicy Zagospodarowania Numeracji. Tablica jest jawna.
2. URT udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o dostępnej
numeracji.
Art. 101.
1. Operator udostępnia przydzieloną numerację operatorom współpracującym z jego
siecią telekomunikacyjną oraz podmiotom udostępniającym usługi
telekomunikacyjne, na ich wniosek, na podstawie pisemnej umowy o
udostępnieniu numeracji.
2. Umowa o udostępnieniu numeracji może ustalać warunki wykorzystywania
udostępnionej numeracji.
3. Odmawia się zawarcia umowy o udostępnieniu numeracji w przypadku braku
numeracji lub gdy udostępnienie numeracji mogłoby utrudnić albo ograniczyć
wykonywanie zezwolenia przez operatora publicznego lub operatora, któremu
wcześniej udostępniono numerację.
4. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 80 ust. 1 i 4 oraz art. 83 -
85.
Art. 102.
1. Służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy przysługuje przydział numerów
alarmowych.
2. Ustala się numer 112 jako wspólny numer alarmowy dla wszystkich służb
ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
Art. 103.
Do przydziału, odmowy przydziału lub cofania przydziału znaków identyfikujących
abonenta oraz do ich udostępniania lub odmowy udostępnienia stosuje się
odpowiednio przepisy art. 99 oraz art. 101.
Art. 104.
1. Operator może dokonać niezbędnej zmiany numeracji dla określonych obszarów
swojej sieci publicznej lub zmiany indywidualnych numerów abonentów tej
sieci, w przypadku zmiany przydziału zakresu numeracji albo przebudowy lub
rozbudowy eksploatowanej sieci publicznej.
2. Planowane zmiany numeracji dla określonych obszarów sieci telekomunikacyjnej
powinny być podane przez operatora do publicznej wiadomości co najmniej 3
miesiące przed zamierzonym terminem wprowadzenia zmiany.
3. Operator jest obowiązany zawiadomić pisemnie abonentów o planowanej zmianie
ich indywidualnych numerów oraz o ich nowych numerach, co najmniej 3 miesiące
przed zamierzonym terminem wprowadzenia zmiany. Skrócenie tego okresu wymaga
zgody Prezesa URT.
4. Operator jest obowiązany do zapewnienia bezpłatnej, automatycznej informacji
słownej, o wprowadzonych zmianach numeracji, o których mowa w ust. 1-3,
dostępnej pod poprzednimi numerami, przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.
Rozdział 2
Gospodarka zasobami częstotliwości
Art. 105.
1. Przeznaczenie częstotliwości lub zakresów częstotliwości dla poszczególnych
służb radiokomunikacyjnych określa się w Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, Krajową Tablicę
Przeznaczeń Częstotliwości, realizując politykę państwa w zakresie gospodarki
zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności
elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych
przepisów radiokomunikacyjnych oraz wymagań dotyczących:
1) zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych
oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,
2) wdrażania nowych, efektywnych technik telekomunikacyjnych,
3) bezpieczeństwa i obronności państwa.
3. Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości podlega aktualizacji nie
rzadziej niż raz na 2 lata.
Art. 106.
1. Prezes URT, po zasięgnięciu opinii Rady Telekomunikacji, ustala plany
zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów:
1) na wniosek i w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji, w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania
lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych,
2) na wniosek organu, na rzecz którego jest dokonywana rezerwacja
częstotliwości, przy współpracy z tym organem,
3) w miarę potrzeb i możliwości technicznych, w pozostałych zakresach
częstotliwości.
2. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany uwzględniają w
szczególności politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości,
radiofonii i telewizji, telekomunikacji, spełniania wymagań dotyczących
kompatybilności elektromagnetycznej oraz obronności i bezpieczeństwa państwa,
a także założenia polityki wydawania uprawnień wymagających rezerwacji
częstotliwości, zawarte we wnioskach organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany nie mogą naruszać
wydanych pozwoleń lub dokonanych rezerwacji częstotliwości.
4. URT udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o możliwości
wykorzystania częstotliwości.
5. Prezes URT ogłasza w Biuletynie URT informację o przystąpieniu do
opracowania planu zagospodarowania określonego zakresu częstotliwości lub do
opracowania jego zmiany. Podmioty zainteresowane wykorzystaniem
częstotliwości mogą zgłaszać propozycje do planu lub jego zmiany.
Art. 107.
1. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki wykonywania określonych służb radiokomunikacyjnych w
przewidzianych dla nich zakresach częstotliwości, z uwzględnieniem wymagań
stosowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.
2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki wykorzystywania zakresów częstotliwości przeznaczonych
dla urządzeń używanych w przemyśle, medycynie i nauce, z uwzględnieniem
wymagań przyjmowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości,
Art. 108.
1. Aparatura powinna być konstruowana tak, aby:
1) nie wywoływała w swoim środowisku zakłóceń elektromagnetycznych o
wartościach przekraczających odporność na te zakłócenia innej aparatury
lub innych systemów występujących w tym środowisku,
2) posiadała wymaganą odporność na zakłócenia elektromagnetyczne.
2. Minister właściwy do spraw łączności lub minister właściwy do spraw
gospodarki, w zakresie swych właściwości, może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania techniczne i eksploatacyjne, jakim
powinna odpowiadać aparatura, aby wypełnić wymagania określone w ust. 1,
kierując się wymaganiami europejskich organizacji normalizacyjnych, a w
przypadku braku takich wymagań - wymaganiami innych międzynarodowych
organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem.
3. Aparatura podlega obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których
mowa w ust. 1, zwanych dalej zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
kompatybilności elektromagnetycznej, z wyłączeniem urządzeń, o których mowa
w art. 91 ust. 4 pkt 1 i 3.
4. Do aparatury podlegającej obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi
wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 91 ust. 2 i 3, art. 92, art. 93 oraz art. 94 ust. 1
i 2.
Dział VII
Organy regulacyjne i kontrolne
Rozdział 1
Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji
Art. 109.
1. Organem regulacyjnym w zakresie działalności telekomunikacyjnej i gospodarki
częstotliwościowej oraz kontroli spełniania wymagań dotyczących
kompatybilności elektromagnetycznej jest Prezes URT.
2. Prezes URT jest centralnym organem administracji rządowej.
3. Prezes URT jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.
4. Prezes URT jest powoływany na okres 5 lat.
5. Na stanowisko Prezesa URT może być powołany obywatel polski, posiadający
wykształcenie wyższe.
6. Prezes URT może być odwołany przed upływem okresu, na który został powołany,
wyłącznie w przypadku:
1) rażącego naruszenia ustawy,
2) orzeczenia o zakazie zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia
funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwa,
3) popełnienia przestępstwa z winy umyślnej ściganego z urzędu,
stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu,
4) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań,
5) rezygnacji.
7. W przypadku odwołania Prezesa URT przed upływem kadencji Prezes Rady
Ministrów powołuje jego następcę na czas do końca kadencji.
8. Zastępców Prezesa URT powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek
Prezesa URT.
9. Prezes URT jest organem egzekucyjnym w zakresie administracyjnej egzekucji
obowiązków o charakterze niepieniężnym.
Art. 110.
1. Do zakresu działania Prezesa URT należy w szczególności:
1) wykonywanie zadań z zakresu regulacji działalności telekomunikacyjnej i
gospodarki częstotliwościowej oraz kontroli spełniania wymagań dotyczących
kompatybilności elektromagnetycznej, przewidzianych ustawą i przepisami
wydanymi na jej podstawie,
2) współdziałanie z ministrem właściwym do spraw łączności w przygotowywaniu
aktów prawnych, w zakresie właściwości Prezesa URT,
3) ocena funkcjonowania rynku usług telekomunikacyjnych oraz rynku urządzeń
telekomunikacyjnych,
4) podejmowanie interwencji w sprawach dotyczących funkcjonowania rynku
usług telekomunikacyjnych, z własnej inicjatywy lub wniesionych przez
zainteresowane podmioty, w szczególności użytkowników i operatorów, w tym
podejmowanie decyzji w tych sprawach w zakresie określonym niniejszą
ustawą,
5) tworzenie warunków dla rozwoju krajowych służb radiokomunikacyjnych przez
zapewnianie Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych przydziałów
częstotliwości oraz dostępu do zasobów orbitalnych,
6) wykonywanie obowiązków na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa,
7) współpraca z międzynarodowymi organizacjami telekomunikacyjnymi, a także
z właściwymi organami innych państw, w zakresie właściwości Prezesa URT,
8) rozstrzyganie w sprawach uprawnień zawodowych w dziedzinie
telekomunikacji określonych w przepisach odrębnych,
9) inspirowanie oraz wspieranie badań naukowych.
2. Prezes URT składa Prezesowi Rady Ministrów corocznie sprawozdanie ze swojej
działalności za rok poprzedni, w terminie do końca kwietnia.
3. Prezes URT przedstawia ministrowi właściwemu do spraw łączności, w terminie
określonym w ust. 3, informację o swojej działalności.
Art. 111.
1. Do postępowania przed Prezesem URT stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, z zastrzeżeniem ust.2-4.
2. Od decyzji Prezesa URT, o których mowa w art. 57 ust. 1-3, art. 84 ust. 1,
art. 124 ust. 2 oraz art. 125 ust. 1, przysługuje odwołanie do Sądu
Okręgowego w Warszawie - sądu antymonopolowego, w terminie 14 dni od dnia
doręczenia decyzji.
3. Postępowanie w sprawie odwołania od decyzji Prezesa URT, wymienionych w ust.
2, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w
sprawach gospodarczych.
4. Do postanowień Prezesa URT, na które służy zażalenie, przepisy ust. 2 i 3
stosuje się odpowiednio, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni.
Art. 112.
1. Prezes URT wykonuje zadania przy pomocy Urzędu Regulacji Telekomunikacji,
zwany dalej URT.
2. Prezes URT prowadzi działalność finansową na zasadach określonych dla
jednostek budżetowych.
3. Wydatki URT są pokrywane z budżetu państwa w wysokości ustalonej corocznie w
ustawie budżetowej.
4. Wysokość środków na wynagrodzenia Prezesa URT, wiceprezesów i pracowników
URT określana jest w relacji do wynagrodzeń wypłacanych w sektorze
telekomunikacyjnym, liczonych łącznie z premiami i innymi dodatkami.
5. Prezesowi URT, zastępcom Prezesa URT oraz pracownikom URT może być przyznana
premia, wypłacana z wydzielonego rachunku środka specjalnego określonego w
art. 32 ust. 1 pkt 5.
6. Prezes URT określa w regulaminie, zatwierdzanym przez Prezesa Rady
Ministrów, szczegółowy tryb przyznawania, określania wysokości oraz wypłaty
pracownikom URT premii, o której mowa w ust. 5, z uwzględnieniem
zastrzeżenia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 5, przyjmując jako zasadę,
że przyznanie i wysokość premii powinny być powiązane z indywidualną oceną
osoby premiowanej, uwzględniającą zakres i jakość wykonywania powierzonych
obowiązków, a także stopień zaangażowania w ich realizację.
7. Prezes Rady Ministrów przyznaje Prezesowi URT oraz zastępcom Prezesa URT
premię, o której mowa w ust. 5, a także ustala jej wysokość, z uwzględnieniem
zastrzeżenia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 5.
8. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
osób wymienionych w ust. 4, z uwzględnieniem sposobu ustalania wysokości
środków na wynagrodzenia tych osób oraz zasad kształtowania wynagrodzeń dla
pracowników służby cywilnej.
9. Prezes Rady Ministrów nadaje, w drodze rozporządzenia, statut URT,
określając jego komórki i jednostki organizacyjne, w tym jednostkę powołaną
do koordynacji rezerwacji częstotliwości w zakresach częstotliwości
przeznaczonych dla użytkowników, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-4, w
szczególności w zakresach częstotliwości przez nich zwalnianych lub dla nich
nowo udostępnianych albo współwykorzystywanych z innymi użytkownikami.
Art. 113.
1. W skład URT wchodzą oddziały okręgowe URT.
2. Statut URT określa siedziby oddziałów okręgowych URT, ich właściwość
rzeczową oraz miejscową z uwzględnieniem zasadniczego podziału terytorialnego
państwa.
3. Oddziałem okręgowym URT kieruje dyrektor oddziału okręgowego URT.
4. Dyrektorów oddziałów okręgowych URT powołuje i odwołuje Prezes URT.
Art. 114.
1. Przy Prezesie URT działa Rada Telekomunikacji, jako organ opiniodawczo-
doradczy Prezesa URT w sprawach działalności telekomunikacyjnej, gospodarki
częstotliwościowej oraz spełniania wymagań dotyczących kompatybilności
elektromagnetycznej.
2. Rada Telekomunikacji wyraża opinie w sprawach wniesionych przez Prezesa URT.
Rada może także z własnej inicjatywy przedstawiać opinie w sprawach
należących do zadań Prezesa URT, z wyłączeniem spraw dotyczących wykonywania
przez Prezesa URT obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa.
3. Prezes URT zasięga opinii Rady Telekomunikacji w sprawach związanych z:
1) zapewnianiem dostępu do usług powszechnych,
2) jakością świadczenia usług powszechnych,
3) określaniem zasad łączenia sieci telekomunikacyjnych oraz związanej z tym
współpracy operatorów.
4. W skład Rady Telekomunikacji wchodzi 15 osób. Członków Rady Telekomunikacji
powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
5. Prezes Rady Ministrów powołuje w skład Rady Telekomunikacji:
1) po jednym przedstawicielu ministra właściwego do spraw łączności,
Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Szefa Urzędu
Ochrony Państwa oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
zgłoszonym przez te organy,
2) osoby wyróżniające się wiedzą i doświadczeniem w sprawach będących
przedmiotem działalności Rady, w tym zgłoszone przez organizacje
środowiskowe, placówki naukowe, jednostki badawcze, a także organizacje
reprezentujące operatorów, użytkowników, podmioty udostępniające usługi
telekomunikacyjne, producentów lub dostawców urządzeń telekomunikacyjnych
oraz podmioty związane z budownictwem telekomunikacyjnym.
6. Przewodniczącego Rady Telekomunikacji powołuje i odwołuje Prezes Rady
Ministrów spośród członków Rady Telekomunikacji.
7. Kadencja Rady Telekomunikacji upływa z upływem kadencji Prezesa URT.
Art. 115.
1. Organizację i tryb pracy Rady Telekomunikacji określa regulamin pracy
uchwalony przez Radę.
2. Obsługę Rady Telekomunikacji zapewnia Prezes URT.
3. Za udział w posiedzeniach Rady Telekomunikacyjnej jej członkowie otrzymują
wynagrodzenie, a także zwrot kosztów według zasad obowiązujących przy
ustalaniu należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej.
4. Pracodawca jest obowiązany zwalniać pracownika od pracy do wykonywania zadań
członka Rady Telekomunikacji.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
wynagrodzenia za udział w posiedzeniach Rady Telekomunikacji, nie niższą niż
150% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw z
grudnia poprzedniego roku, ogłoszoną przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor
Polski.
Art. 116.
1. Prezes URT wydaje Biuletyn URT.
2. W Biuletynie URT zamieszcza się wymagane ustawą informacje i rozstrzygnięcia
Prezesa URT, zalecenia dotyczące stosowania norm lub wymagań technicznych,
roczne raporty o jakości świadczenia usług powszechnych przez operatorów,
informację o sposobach kalkulacji kosztów stosowanych przez operatorów o
znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług za pomocą publicznych
sieci telefonicznych lub w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy
telekomunikacyjnych, wykazy udzielonych zezwoleń, informacje i ogłoszenia
dotyczące wykorzystania częstotliwości i kompatybilności elekrotmagnetycznej,
oraz inne informacje - w zakresie ustalonym przez Prezesa URT.
Rozdział 2
Kontrola i postępowanie pokontrolne
Art. 117.
Prezes URT jest uprawniony do kontroli przestrzegania przepisów, decyzji oraz
postanowień z zakresu telekomunikacji, gospodarki zasobami częstotliwości lub
spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.
Art. 118.
1. Pracownikom URT przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego
upoważnienia, prawo:
1) dostępu do materiałów, dokumentów oraz innych danych niezbędnych do
przeprowadzenia kontroli, a także sporządzania ich kopii,
2) wstępu do wszystkich obiektów i nieruchomości oraz pomieszczeń
kontrolowanej jednostki,
3) przeprowadzania oględzin sieci telekomunikacyjnych lub urządzeń
telekomunikacyjnych,
4) zabezpieczenia przed dalszym używaniem lub przyjęcia do depozytu urządzeń
radiowych używanych bez wymaganego pozwolenia lub obsługiwanych przez
nieuprawnioną osobę,
5) czasowego zajęcia aparatury w trybie, o którym mowa w art. 121, w celu
przeprowadzenia badań prowadzących do ustalenia przyczyn zakłóceń,
6) wykonywania czynności kontrolno-pomiarowych, badań sieci
telekomunikacyjnych lub urządzeń telekomunikacyjnych oraz kontroli jakości
świadczonych usług telekomunikacyjnych.
2. Kierownicy kontrolowanych jednostek są obowiązani udzielać pracownikom URT,
o których mowa w ust. 1, wszelkich potrzebnych informacji oraz zapewnić im:
1) warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli,
2) dostęp do materiałów, dokumentów, danych urządzeń, aparatury i sieci, o
których mowa w ust. 1,
3) dostęp do obiektów, nieruchomości i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1,
4) nieodpłatne udostępnienie sieci telekomunikacyjnych lub urządzeń
telekomunikacyjnych podlegających kontroli, dla przeprowadzenia badań
sieci telekomunikacyjnych lub urządzeń telekomunikacyjnych.
3. Do kontrolowanych osób fizycznych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2
pkt 1 i 2.
4. Prezes URT może żądać przedłożenia materiałów, dokumentów lub danych, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, a także prowadzić kontrolę we współpracy z
innymi państwowymi organami kontrolnymi.
5. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w sposób zdalny. Wyniki pomiarów
wykonanych zdalnie powinny zawierać dane umożliwiające identyfikację urządzeń
kontrolnych. Do kontroli wykonanej zdalnie przepisu ust. 7 nie stosuje się.
6. Organ przeprowadzający kontrolę jest obowiązany sporządzić protokół
kontroli, podpisany przez pracownika przeprowadzającego kontrolę.
7. Protokół, o którym mowa w ust. 6 podpisuje także kierownik kontrolowanej
jednostki lub osoba przez niego upoważniona albo kontrolowana osoba fizyczna.
8. Do czynności kontrolnych oraz badań, o których mowa w ust. 1 - 5, stosuje
się przepisy o ochronie informacji niejawnych oraz o tajemnicy
telekomunikacyjnej.
Art. 119.
W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów, decyzji lub postanowień z zakresu
telekomunikacji, gospodarki zasobami częstotliwości lub spełniania wymagań
dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej, Prezes URT wydaje decyzję
określającą zakres naruszeń oraz termin usunięcia nieprawidłowości.
Art. 120.
1. W przypadku stwierdzenia używania urządzenia radiowego bez wymaganego
pozwolenia lub obsługiwania tego urządzenia przez osobę nieuprawnioną, Prezes
URT wydaje użytkownikowi urządzenia decyzję nakazującą wstrzymanie używania
lub zaprzestanie obsługiwania urządzenia radiowego przez osobę nieuprawnioną.
Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Decyzja wydana na podstawie ust. 1, może zawierać postanowienie o
zabezpieczeniu urządzenia radiowego przed dalszym używaniem lub obsługą albo
o przejęciu urządzenia do depozytu.
3. Prezes URT uchyla postanowienie o zabezpieczeniu urządzenia radiowego w
związku z:
1) brakiem pozwolenia - z dniem wydania użytkownikowi pozwolenia, chyba że
sąd orzekł przepadek urządzenia,
2) jego obsługą przez osobę nieuprawnioną - niezwłocznie po udokumentowaniu,
że osoba obsługująca urządzenie radiowe posiada wymagane świadectwo
operatora urządzeń radiowych.
4. Urządzenie radiowe przyjęte do depozytu w związku z:
1) brakiem pozwolenia - jest zwracane użytkownikowi po wydaniu mu
pozwolenia, chyba że sąd orzekł przepadek urządzenia,
2) jego obsługą przez osobę nieuprawnioną - jest zwracane użytkownikowi,
niezwłocznie po udokumentowaniu, że osoba obsługująca urządzenie radiowe
posiada wymagane świadectwo operatora urządzeń radiowych.
Art. 121.
1. W przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne
powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej wymagania dotyczące
kompatybilności elektromagnetycznej, Prezes URT może w decyzji, o której
mowa w art. 119, nakazać:
1) czasowe wstrzymanie używania aparatury wywołującej zakłócenia,
2) zmianę sposobu używania aparatury,
3) zastosowanie środków technicznych prowadzących do eliminacji zakłócenia,
na koszt podmiotu, któremu wydano decyzję,
- a także postanowić o czasowym zajęciu aparatury, w celu przeprowadzenia
badań niezbędnych do ustalenia przyczyn zakłóceń. Decyzja podlega natych
miastowemu wykonaniu.
2. Prezes URT może uzależnić wydanie zajętej aparatury od zgody jej użytkownika
na usunięcie, na koszt użytkownika, przyczyn zakłóceń.
3. Badania zajętej aparatury URT przeprowadza w terminie nie dłuższym niż 30
dni od dnia jej zajęcia.
Art. 122.
1. Przepisów art. 118 - 121 nie stosuje się do komórek organizacyjnych i
jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-6,
wykonujących zadania określone w tych przepisach we własnym zakresie.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby
postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole
elektromagnetyczne, używana przez komórki organizacyjne i jednostki
organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1-6, powoduje zakłócenie
pracy innej aparatury, spełniającej wymagania dotyczące kompatybilności
elektromagnetycznej, uwzględniając charakter zadań realizowanych przez te
jednostki oraz słuszny interes użytkownika aparatury, której praca jest
zakłócana.
3. Minister właściwy do spraw łączności w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby
realizacji przepisów art. 118 - 121 wobec jednostek organizacyjnych Służby
Więziennej, uwzględniając charakter zadań realizowanych przez te jednostki
oraz słuszny interes użytkownika aparatury, której praca jest zakłócana.
Dział VIII
Przepisy karne, zmiany w przepisach obowiązujących,
przepisy przejściowe i końcowe
Rozdział 1
Przepisy karne i kary pieniężne
Art. 123.
1. Kto bez wymaganego pozwolenia używa urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-
odbiorcze
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Sąd może orzec przepadek urządzeń przeznaczonych lub służących do
popełnienia czynu określonego w ust. 1, chociażby nie stanowiły one własności
sprawcy.
3. Sąd orzeka przepadek urządzeń lub przedmiotów przeznaczonych lub służących
do popełnienia czynu określonego w ust.1, chociażby nie stanowiły one
własności sprawcy, jeżeli ich użycie zagraża życiu lub zdrowiu człowieka.
Przepis art. 195 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się niezależnie od
wartości przedmiotów, których przepadek orzeczono.
Art. 124.
1. Karze pieniężnej podlega podmiot, który:
1) nie wykonuje decyzji Prezesa URT w sprawie prowadzenia działalności
telekomunikacyjnej bez wymaganego zezwolenia albo bez wymaganego
zgłoszenia albo z naruszeniem przepisu art. 16,
2) nie zgłasza Prezesowi URT zmian stanu faktycznego i prawnego objętego
zgłoszeniem,
3) nie przekazuje Prezesowi URT wymaganej informacji o przychodach ze
świadczenia usług telekomunikacyjnych albo informacji lub dokumentów
niezbędnych do ustalenia wielkości sprzedaży poszczególnych usług
telekomunikacyjnych oraz udziału w rynku, albo dostarcza informacje
niewłaściwe,
4) prowadzi kalkulację kosztów niezgodnie z przepisami ustawy,
5) nie przedkłada wymaganego sprawozdania z działalności telekomunikacyjnej
albo wymaganej informacji o zakresie tej działalności,
6) nie wykonuje obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 54
ust. 5 albo określonych w art. 56 ust. 3,
7) nie przedkłada w trybie i zakresie określonym w ustawie wzorów umów o
świadczenie usług powszechnych lub ich zmian, projektu cennika usług
telekomunikacyjnych lub jego zmian albo projektu regulaminu wykonywania
usług telekomunikacyjnych lub jego zmian,
8) pomimo posiadania technicznych możliwości uniemożliwia abonentom
korzystanie z uprawnień określonych w art. 43 oraz art. 71,
9) nie wypełnia wymagań dotyczących udogodnień dla osób niepełnosprawnych
korzystających z usług powszechnych,
10) zaprzestaje świadczenia usług powszechnych przed przejęciem ich
świadczenia przez innego operatora,
11) nie wypełnia obowiązków lub zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa
państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na
warunkach określonych w ustawie lub decyzjach wydanych na jej podstawie,
12) nie wypełnia obowiązków lub wymagań dotyczących łączenia sieci
telekomunikacyjnych,
13) nie wypełnia obowiązków dotyczących ofert określających ramowe warunki
umów o połączeniu sieci lub o świadczenie usług telekomunikacyjnych,
14) rozwiązuje umowę o połączeniu sieci niezgodnie z przepisami ustawy,
15) wprowadza do obrotu handlowego urządzenia telekomunikacyjne podlegające
obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, nie posiadające
wymaganego dokumentu lub znaku potwierdzającego spełnianie zasadniczych
wymagań albo oznakowane w sposób niewłaściwy lub fałszywie,
16) wprowadza do obrotu handlowego aparaturę nie spełniającą wymagań
dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej,
17) nie stosuje warunków połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz rozliczeń
z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych, określonych w
decyzji wydanej na podstawie art.84 ust. 1.
2. Niezależnie od kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, Prezes URT może
nałożyć na kierownika podmiotu gospodarczego karę pieniężną w kwocie do 300%
jego miesięcznego wynagrodzenia, naliczanego dla celów ekwiwalentu za urlop
wypoczynkowy, w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 - 7 i 17.
3. Wymierzenie kary pieniężnej nie wyłącza możliwości zastosowania przepisów
art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3.
4. Kary pieniężne podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.
Art. 125.
1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 124 ust. 1, nakłada Prezes URT, w
drodze decyzji, w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego
w poprzednim roku kalendarzowym. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie
można nadać klauzuli natychmiastowej wykonalności.
2. Ustalając wysokość kary pieniężnej Prezes URT uwzględnia stopień
szkodliwości czynu, stopień zawinienia, dotychczasową działalność podmiotu
oraz jego możliwości finansowe.
3. Podmiot jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi URT, na jego żądanie, w
terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych niezbędnych do określenia
podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku niedostarczenia danych lub gdy
dostarczone dane uniemożliwiają ustalenie podstawy wymiaru kary, Prezes URT
może ustalić podstawę wymiaru kary pieniężnej w sposób szacunkowy, nie
mniejszą jednak niż:
1) wysokość wynagrodzenia określonego w art. 115 ust. 5 - w przypadku kary,
o której mowa w art. 124 ust. 2,
2) równowartość 100 tysięcy EURO - w pozostałych przypadkach.
4. W przypadku gdy okres działania podmiotu jest krótszy niż rok kalendarzowy,
za podstawę wymiaru kary przyjmuje się równowartość 100 tysięcy EURO.
5. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa.
6. Równowartość kwot wyrażonych w EURO, o której mowa w ust. 3 i 4, przelicza
się na złote według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski
dla EURO w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary.
Rozdział 2
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 126.
W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr
43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, Nr 39, poz.
231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82, Nr 30, poz. 210, z
1983 r. Nr5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz.
86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr4, poz.
21, Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz.
306, Nr 55, poz. 318, Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr7, poz. 24, Nr 22, poz. 92,
Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 83, poz. 417, Nr 141, poz. 692, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz.
189, Nr 73, poz. 350, Nr 149, poz. 703, z 1997r. Nr 43 poz. 270, Nr 54, poz.
348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121 poz. 769 i 770,
Nr 133 poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940, Nr 141, poz. 944, z 1998 r.
Nr 106 poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532 oraz z 2000 r. Nr
22, poz. 269 i 271) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 479{1} w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
3) należące do właściwości sądów na podstawie przepisów o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym oraz prawa energetycznego i
prawa telekomunikacyjnego.;
2) w części pierwszej, księdze pierwszej, tytule VII, dziale IVa, tytuł
rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:
Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym oraz w sprawach z zakresu regulacji energetyki i
telekomunikacji;
3) w art. 479{28} § 1 otrzymuje brzmienie:
§1. Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub
delegatur tego Urzędu, decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki lub
oddziałów terenowych tego Urzędu oraz od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji
Telekomunikacji w zakresie określonym ustawą z dnia 21 lipca 2000 r. -
Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr ..... poz. ... ), zwanych w przepisach
niniejszego rozdziału Prezesem, można wnieść do Sądu Okręgowego w
Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie w terminie dwutygodniowym od
dnia doręczenia decyzji.;
4) w art. 479{31} § 1 otrzymuje brzmienie:
§1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz
w sprawach z zakresu regulacji energetyki i telekomunikacji stronami są
także Prezes i zainteresowany..
Art. 127.
W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z
1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr6, poz. 35 i Nr
44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz.
100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z
1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86,
poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr6, poz. 29, Nr 60, poz. 310, Nr 95,
poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98,
poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz.
779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r.
Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 22, poz. 271) art. 63
otrzymuje brzmienie:
Art. 63.1. Kto bez wymaganego zezwolenia telekomunikacyjnego prowadzi
działalność telekomunikacyjną
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny.
2. Kto prowadzi działalność telekomunikacyjną bez wymaganego
zgłoszenia lub niezgodną ze zgłoszeniem lub objętą sprzeciwem
Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji
podlega karze grzywny.
3. Kto używa lub wprowadza do obrotu osprzęt lub urządzenia
telekomunikacyjne podlegające obowiązkowej ocenie zgodności z
zasadniczymi wymaganiami, nie posiadające wymaganego znaku
potwierdzającego spełnianie przez urządzenie zasadniczych wymagań
podlega karze grzywny.
4. Kto używa lub wprowadza do obrotu handlowego urządzenia elektryczne
lub elektroniczne, kable lub osprzęt nie spełniające wymagań
dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej
podlega karze grzywny..
Art. 128.
W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195,
z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50,
z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 54, poz.
348, Nr 160, poz. 1085, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2000 r. Nr 12, poz.
136) w art. 25 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
1) opłat za najem lokali, opłat taryfowych za usługi pocztowe, opłat za
usługi telekomunikacyjne oraz innych opłat ustalanych na podstawie
odrębnych ustaw,.
Art.129.
W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r.
Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53,
poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, poz. 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996
r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz.
499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680, Nr 123, poz. 779 i Nr 141, poz. 943, z
1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 110, poz. 1255) po art. 20b dodaje
się art. 20c w brzmieniu:
Art. 20c. 1. Dane identyfikujące abonenta sieci telekomunikacyjnej lub
zakończenia sieci, między którymi wykonano połączenie oraz dane
dotyczące uzyskania lub próby uzyskania połączenia między
określonymi zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj
wykonywanego połączenia, mogą być ujawnione Policji oraz
przetwarzane przez Policję - wyłącznie w celu zapobiegania lub
wykrywania przestępstw.
2. Ujawnienie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na:
1) pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta
wojewódzkiego Policji,
2) ustne żądanie policjanta posiadającego pisemne upoważnienie osób,
o których mowa w pkt 1.
3. O ujawnieniu danych w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
operator sieci telekomunikacyjnej informuje właściwego miejscowo
komendanta wojewódzkiego Policji.
4. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych są obowiązani udostępnić dane,
o których mowa w ust. 1, policjantom wskazanym we wniosku organu
Policji.
5. Ujawnienie danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za pomocą
sieci telekomunikacyjnej.
6. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie ust.
2, które zawierają informacje mające znaczenie dla postępowania
karnego, Policja przekazuje właściwemu miejscowo i rzeczowo
prokuratorowi.
7. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie ust.
2, które nie zawierają informacji mających znaczenie dla
postępowania karnego, podlegają niezwłocznemu komisyjnemu i
protokolarnemu zniszczeniu..
Art. 130.
W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. z 1999 r.
Nr 51, poz. 526, Nr 53, poz. 548 i Nr 110, poz. 1255) w art. 10:
1) dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu:
1a. Obowiązek uzyskiwania zgody Prokuratora Generalnego nie dotyczy:
1) uzyskania informacji w postaci danych identyfikacyjnych abonenta
oraz danych dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia,
prób uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci
telekomunikacyjnej,
2) identyfikacji zakończeń sieci, pomiędzy którymi wykonano
połączenie.
1b. Na pisemny wniosek Szefa Urzędu Ochrony Państwa lub kierownika
jednostki organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa operator udostępnia
informacje, o których mowa w ust. 1a.
1c. Udostępnianie informacji i danych, o których mowa w ust. 1a, może
następować za pomocą sieci telekomunikacyjnej.;
2) w ust. 6 wyrazy w ust. 1 zastępuje się wyrazami w ust. 1, 1a i 2;
3) w ust. 7 wyrazy w ust. 1 i 2 zastępuje się wyrazami w ust. 1, 1a i 2.
Art. 131.
W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.U. z 1995 r. Nr 117 poz.
564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554,
Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770, Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 137, poz.
887 i Nr 150, poz. 984 oraz z 1999 r. Nr 47, poz. 461) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
1. Ustawa reguluje zasady działalności w dziedzinie poczty.;
2) w art. 2:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 8-25,
b) w ust. 1 dodaje się pkt 26 w brzmieniu:
26) Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej - rozumie się
przez to Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji.,
c) skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
3) użyte w art. 3 w ust. 2 i 7, w art. 4 w ust. 2, w art. 6, w art. 29 w ust.
1, w art. 43 w ust. 4, w art. 52, w art. 54 w ust. 5, w art. 71 w ust. 5, w
art. 79 w różnym przypadku wyrazy Minister Łączności zastępuje się użytymi
w odpowiednich przypadkach wyrazami minister właściwy do spraw łączności;
4) w art. 4:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
2) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne nadzorowane lub
podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej oraz jednostki
organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do
spraw wewnętrznych oraz jednostki organizacyjne Urzędu Ochrony
Państwa - w zakresie własnych potrzeb zaspokajanych za pomocą
własnych sieci telekomunikacyjnych.,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw łączności, mogą, w zakresie swych
właściwości, określić w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji przez
jednostki nadzorowane lub podległe przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, w zakresie o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 4,
uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te jednostki.;
5) skreśla się art. 4;
6) w art. 6 skreśla się wyrazy: lub telekomunikacyjną;
7) skreśla się art. 7-28;
8) w art.29:
a) w ust. 1 wyrazy: Organy Ministra Łączności wykonują kontrolę urządzeń i
sieci telekomunikacyjnych zastępuje się wyrazami Organy powołane do
kontroli wykonują kontrolę,
b) w ust. 1 skreśla się pkt 2-5,
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
6. W razie stwierdzenia, że naruszono obowiązujące przepisy w dziedzinie
poczty, organ przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję, w której określa
zakres naruszeń i termin usunięcia nieprawidłowości,
d) skreśla się ust. 7;
9) art. 30 otrzymuje brzmienie:
Art. 30. 1. Organami powołanymi do kontroli, o której mowa w art. 29,
są:
1) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji, w zakresie kontroli
przewodowych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, a także w
dziedzinie poczty,
2) Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, będąca organem ministra
właściwego do spraw łączności, powołanym w szczególności do
kontroli sieci, linii i urządzeń radiokomunikacyjnych oraz kontroli
wykorzystania częstotliwości.
2. Minister właściwy do spraw łączności może zlecić PAR wykonanie
innych czynności i zadań z zakresu administracji państwowej.
3. Minister właściwy do spraw łączności sprawuje nadzór nad PAR.;
10) w art. 30:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 2,
b) skreśla się ust. 2 i 3;
11) skreśla się art. 31 i 32;
12) skreśla się art. 33;
13) skreśla się art. 34 i 35;
14) skreśla się art. 36-41;
15) użyte w art. 44 w ust. 3, 4 i 5, w art. 47 w ust. 3, w art. 48, w art. 56 w
ust. 2, w art. 60 w ust. 1 i w art. 70 w różnym przypadku wyrazy Minister
Łączności zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami
Minister właściwy do spraw łączności;
16) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:
Odpowiedzialność podmiotów świadczących usługi pocztowe za ich
niewykonanie lub nienależyte wykonanie.;
17) w art. 57:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjną,
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjną,
c) w ust. 3 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjną;
18) w art. 58 w ust. 1 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjną;
19) w art. 59 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjną;
20) skreśla się art. 68;
21) w art. 70:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjnej,
b) w ust. 5 skreśla się wyrazy lub telekomunikacyjnej;
22) w art. 71 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
5. W odniesieniu do usług pocztowych o charakterze powszechnym, minister
właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, warunki,
jakim powinna odpowiadać reklamacja oraz szczegółowy tryb postępowania
administracyjnego;
23) art. 72 otrzymuje brzmienie:
Art. 72. Spory pomiędzy Pocztą Polską a osobami korzystającymi z usług
pocztowych o charakterze powszechnym rozstrzygają sądy powszechne.;
24) skreśla się rozdział 5 Ogłaszanie zarządzeń;
25) skreśla się rozdział 5a Przepisy karne;
26) skreśla się art. 76;
27) skreśla się art. 78;
28) skreśla się art. 80-85;
29) skreśla się art. 88-93.
Art. 132.
W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r.
Nr7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335, Nr 142, poz. 701, z 1996r. Nr 106, poz.
496, z 1997r. Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 90, poz. 999):
1) w art. 26:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
5. Przewodniczący Krajowej Rady w porozumieniu z Prezesem Urzędu
Regulacji Telekomunikacji dokonuje, w drodze decyzji, rezerwacji
częstotliwości niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań przez spółki
oraz określa warunki wykorzystania tych częstotliwości. Do dokonywania,
wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości, w zakresie
określonym w art. 37 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio przepisy art.
22 i 23 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U.
Nr ..., poz. ...).,
b) w ust. 6 wyrazy: Minister Łączności zastępuje się wyrazami Prezes
Urzędu Regulacji Telekomunikacji ,
c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
8. Do rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub
rozsiewczą satelitarną, stosuje się art. 22 ust. 4 i art. 23 ust. 1 pkt
5 ustawy - Prawo telekomunikacyjne.;
2) w art. 34 w ust. 1 wyrazy: Ministrem Łączności zastępuje się wyrazami
Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji,
3) w art. 37:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
3. Koncesja, w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3, jest udzielana w
porozumieniu z Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji.,
b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
3a. Jeżeli do rozpowszechniania programów radiofonicznych lub
telewizyjnych jest wymagana rezerwacja częstotliwości, dokonuje się jej
wraz z koncesją. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania
rezerwacji częstotliwości stosuje się przepisy art. 22 i 23 ustawy -
Prawo telekomunikacyjne.,
c) w ust. 4 wyrazy Ministra Łączności zastępuje się wyrazami Prezesa
Urzędu Regulacji Telekomunikacji;
4) w art. 44 ust. 3 w pkt 4 po wyrazach nadawczych i dodaje się wyraz
eksploatacji.
Art. 133.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 88,
poz. 55 i z 1999 r. Nr 83, poz. 931) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 218 w § 1 wyrazy i telekomunikacji zastępuje się wyrazami lub
działalność telekomunikacyjną;
2) w art. 237 w § 5 wyrazy i telekomunikacji zastępuje się wyrazami lub
działalność telekomunikacyjną,.
Art. 134.
W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z
1999 r. Nr 82, poz. 928 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 16 otrzymuje brzmienie:
Art. 16. Dział łączność obejmuje sprawy poczty i telekomunikacji.;
2) w art. 33a w ust. 1 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
9a) Urząd Regulacji Telekomunikacji..
Rozdział 3
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 135.
1. Do dnia 31 grudnia 2002 r. nie można:
1) świadczyć międzynarodowych usług telefonicznych,
2) świadczyć usług międzynarodowych za pomocą sieci eksploatowanych przez
podmiot zagraniczny lub spółkę z udziałem podmiotów zagranicznych.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się wobec spółki Telekomunikacja Polska S.A.,
zwanej dalej TP S.A., a także wobec prawnych następców TP S.A. lub
podmiotów powstałych w wyniku jej podziału lub przekształceń, odpowiednio do
ustalonego dla nich zakresu i obszaru działalności usługowej.
3. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do usług, nie będących
międzynarodowymi usługami telefonicznymi, świadczonych za pomocą urządzeń
radiowych realizujących łączność radiową o zasięgu przekraczającym granice
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Rada Ministrów może znieść, w drodze rozporządzenia, w części lub całości,
ograniczenia o których mowa w ust. 1, kierując się dążeniem do rozwoju
konkurencyjnego rynku usług telekomunikacyjnych, mając na uwadze, że
znoszenie ograniczeń powinno mieć charakter stopniowy, uwzględniający
niezbędną ochronę polskiego interesu.
Art. 136.
1. Tworzy się URT.
2. Prezes Rady Ministrów powoła Prezesa URT w terminie 30 dni od dnia
ogłoszenia niniejszej ustawy.
3. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonania
odpowiednich zmian w budżecie państwa na rok 2000, zapewniających
finansowanie URT w zakresie niezbędnym dla wykonania postanowień niniejszej
ustawy.
Art. 137.
1. Znosi się Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną i Pocztową, zwaną dalej
PITiP.
2. Pracownicy PITiP stają się pracownikami URT.
3. Majątek PITiP staje się majątkiem URT.
4. Należności i zobowiązania PITiP stają się należnościami i zobowiązaniami
URT.
Art. 138.
1. Znosi się Państwową Agencję Radiokomunikacyjną, zwaną dalej PAR.
2. Pracownicy PAR stają się pracownikami URT.
3. Majątek PAR staje się majątkiem URT.
Art. 139.
1. Pracownicy URT zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych w PITiP przed dniem
zniesienia PITiP:
1) stają się z mocy prawa pracownikami służby cywilnej,
2) zachowują stosunki pracy nawiązane na podstawie mianowania na zasadach
określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r.
Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz.
425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz.
704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943,
z 1998 r. Nr 131, poz. 860, Nr 155, poz. 1016 i Nr 162, poz. 1118 oraz z
1999 r. Nr 49, poz. 483 i Nr 70, poz. 778), nie dłużej niż do dnia 31
grudnia 2003 r., chyba że stosunki te wcześniej zostaną w sposób określony
w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr
49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255) przekształcone,
rozwiązane lub wygasną.
2. Do pracowników, o których mowa w ust. 1, zatrudnionych na podstawie
mianowania na zasadach określonych w ustawie o pracownikach urzędów
państwowych stosuje się przepis art. 10 ust. 1a, 1b i 5, art. 13-16 oraz art.
27 ust. 3 tej ustawy.
3. Osoby zatrudnione w PITiP przed dniem zniesienia PITiP, odwołane z funkcji
organu administracji państwowej lub innego stanowiska kierowniczego w
administracji państwowej, które przed powołaniem na tę funkcję lub stanowisko
były urzędnikami państwowymi mianowanymi zgodnie z przepisami ustawy o
pracownikach urzędów państwowych, stają się pracownikami służby cywilnej i w
stosunku do nich stosuje się odpowiednio art. 45 ust. 2 ustawy o pracownikach
urzędów państwowych.
Art. 140.
Do pracowników URT zatrudnionych w PAR jako urzędnicy państwowi, przed dniem
zniesienia PAR, stosuje się odpowiednio przepis art. 139.
Art. 141.
1. Minister właściwy do spraw łączności wyznaczy likwidatora PITiP. Likwidator
sporządzi bilans zamknięcia PITiP.
2. Minister właściwy do spraw łączności wyznaczy likwidatora PAR. Likwidator
sporządzi bilans zamknięcia PAR.
Art. 142.
1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3:
1) wydane na podstawie ustawy o łączności:
a) koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z zezwoleniem
na zakładanie i używanie sieci, o których mowa w art. 3 ust. 1, stają
się z mocy prawa zezwoleniami w rozumieniu niniejszej ustawy.
b) zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń i sieci do kablowego,
zbiorowego odbioru programów radiofonicznych i telewizyjnych, stają się
z mocy prawa zezwoleniami, w rozumieniu niniejszej ustawy,
c) zezwolenia na zakładanie i używanie radiokomunikacyjnych urządzeń
nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, udzielone wraz z przydziałami
częstotliwości dla tych urządzeń, stają się z mocy prawa pozwoleniami w
rozumieniu niniejszej ustawy.
d) zezwolenia na zakładanie i używanie radiokomunikacyjnych urządzeń
nadawczych lub nadawczo-odbiorczych służących do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, stają się z
mocy prawa pozwoleniami w rozumieniu niniejszej ustawy,
2) przydziały częstotliwości zawarte w koncesjach i zezwoleniach, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) oraz w decyzjach o przydziale
częstotliwości, stają się z mocy prawa rezerwacjami częstotliwości,
3) przydziały częstotliwości zawarte w koncesjach na rozprowadzanie lub
rozpowszechnianie programów telewizyjnych lub radiofonicznych, udzielonych
przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się z mocy prawa rezerwacjami
częstotliwości.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do koncesji i zezwoleń, wydanych na
podstawie ustawy o łączności, dotyczących prowadzenia działalności, o której
mowa w art. 4 i 5. Uprawnienia te wygasają z mocy prawa.
3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do tych postanowień zawartych w koncesjach,
zezwoleniach oraz przydziałach częstotliwości wymienionych w ust. 1, których
wykonywanie stanowiłoby naruszenie przepisów ustawy. Do stwierdzenia
wygaśnięcia tych postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 162
Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Warunki prowadzenia działalności telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń
radiokomunikacyjnych, zawarte w koncesjach, zezwoleniach oraz przydziałach
częstotliwości, wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem określonych w ust. 2 i
3, nie ulegają zmianie.
5. Udzielone na podstawie ustawy o łączności koncesje na świadczenie usług
telekomunikacyjnych, zezwolenia oraz przydziały częstotliwości, inne niż
wymienione ust. 1, wygasają z mocy prawa.
6. Podmiot, któremu udzielono uprawnienie podlegające wygaśnięciu z tytułu
wymienionego w ust. 2, 3 lub 5, może prowadzić działalność telekomunikacyjną
w dotychczasowym zakresie, na zasadach określonych w niniejszej ustawie:
1) do czasu rozpatrzenia przez Prezesa URT wniosku podmiotu o dostosowanie
posiadanego uprawnienia do przepisów niniejszej ustawy lub wydanie
stosownego uprawnienia, pod warunkiem złożenia takiego wniosku w terminie
12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy - w przypadku gdy
prowadzona przez podmiot działalność telekomunikacyjna wymaga zezwolenia,
pozwolenia lub rezerwacji częstotliwości,
2) jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dokona zgłoszenia wykonywanej działalności telekomunikacyjnej, a Prezes
URT nie wyrazi sprzeciwu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 - w przypadku gdy
prowadzona przez podmiot działalność telekomunikacyjna wymaga zgłoszenia.
7. Prezes URT jest organem właściwym do dostosowania lub wydania zezwolenia, o
którym mowa w ust. 6 pkt 1.
Art. 143.
1. Wydane na podstawie ustawy o łączności świadectwa homologacji dla urządzeń
telekomunikacyjnych:
1) zachowują swoją ważność, w przypadku urządzeń telekomunikacyjnych, które
podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami,
2) wygasają z mocy prawa, dla pozostałych urządzeń telekomunikacyjnych.
2. Urządzenia telekomunikacyjne, których świadectwa homologacji uległy
wygaśnięciu, mogą być używane na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
3. Urządzenia telekomunikacyjne, z wyłączeniem urządzeń radiowych,
zainstalowane zgodnie z prawem przed dniem wejścia w życie ustawy, o której
mowa w art.131, mogą być używane bez wymaganego świadectwa homologacji do
czasu ich technicznego zużycia.
Art. 144.
1. TP S.A. przedłoży Prezesowi URT w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy, pisemny wniosek o wydanie spółce zezwolenia na
eksploatację wszystkich, wymagających zezwolenia publicznych sieci
telefonicznych oraz publicznych sieci przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych, eksploatowanych
przez TP S. A. w dniu złożenia wniosku.
2. Wykazy sieci publicznych określonych w ust. 1 oraz dokumenty potwierdzające
posiadanie uprawnień do wykorzystywania wymaganych dla świadczenia
wnioskowanych usług telekomunikacyjnych zasobów częstotliwości, numeracji lub
znaków identyfikujących abonenta, TP S.A. dołącza do wniosku o zezwolenie.
3. Przepisy ust. 1 i 2, stosuje się także odpowiednio do prawnych następców TP
S.A. lub podmiotów powstałych w wyniku jej podziału lub przekształceń,
odpowiednio do ustalonego dla nich zakresu i obszaru działalności usługowej.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze decyzji, w terminie
30 dni od dnia ogłoszenia ustawy:
1) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1,
2) formę wykazów oraz rodzaje dokumentów, o których mowa w ust. 2.
Art. 145.
1. TP S.A. przedłoży Prezesowi URT w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy, pisemny wniosek o wydanie spółce pozwoleń na używanie urządzeń
radiowych eksploatowanych przez spółkę i nie objętych posiadanymi
pozwoleniami, według stanu z dnia złożenia wniosku.
2. TP S.A. dołącza do wniosku o pozwolenie wykazy urządzeń określonych w
ust. 1.
Art. 146.
1. Prezes URT wyda TP S.A. w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy, zezwolenie na eksploatację przez TP S.A. sieci publicznych
określonych w art. 144 ust. 1, na okres 25 lat,
2. W przypadku gdy TP S.A. nie przedłoży w terminie, wniosku o którym mowa w
art. 144, Prezes URT wyda TP S.A., w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy, zezwolenie na eksploatację przez TP S.A. stacjonarnych
publicznych sieci telefonicznych, eksploatowanych przez TP S.A. w dniu
wejścia w życie ustawy, uprawniające do świadczenia za ich pomocą jedynie
usług telefonicznych, krajowych i międzynarodowych, na okres 25 lat.
3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 albo 2, wydaje się wraz ze stosownymi
rezerwacjami częstotliwości, przydziałami numeracji oraz przydziałami innych
znaków identyfikujących abonentów lub zakończenia sieci, w zakresie
niezbędnym do wykonywania zezwolenia.
4. Za wydanie zezwoleń, o których mowa w ust. 1 albo 2, nie pobiera się opłat.
Art. 147.
1. Prezes URT wyda TP S.A., w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy, pozwolenia na używanie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-
odbiorczych, na okres nie dłuższy niż 10 lat, w zakresie określonym we
wniosku TP S.A., złożonym w terminie, o którym mowa w art. 145 ust. 1.
2. Pozwolenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się wraz ze stosownymi sygnałami
identyfikacyjnymi lub znakami wywoławczymi.
Art. 148.
1. Do czasu uprawomocnienia się zezwoleń, o których mowa w art. 146, TP S.A.
przysługuje uprawnienie do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej nabyte
na podstawie ustawy o łączności, z uwzględnieniem postanowień umów zawartych
przez ministra właściwego do spraw łączności z TP S.A na podstawie ustawy o
łączności.
2. Do czasu uprawomocnienia się pozwoleń, o których mowa w art. 147, TP S.A.
przysługują uprawnienia do używania urządzeń radiowych nabyte na podstawie
ustawy o łączności.
3. O uprawnienia nie wymienione w art. 146 i w art. 147 TP S.A. ubiega się na
zasadach ogólnych.
4. Działalność telekomunikacyjną nie wymagającą zezwolenia TP S.A. prowadzi na
zasadach ogólnych.
Art. 149.
Przepisy art. 145-148 stosuje się także odpowiednio do prawnych następców TP
S.A. lub podmiotów powstałych w wyniku jej podziału lub przekształceń,
odpowiednio do ustalonego dla nich zakresu i obszaru działalności usługowej.
Art. 150.
1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w niniejszej
ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 2 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, zachowują moc przepisy wykonawcze wydane na podstawie
ustawy, o której mowa w art. 131, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami
niniejszej ustawy.
2. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie zakończonych
decyzją ostateczną, stosuje się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 124 i
art. 125.
Art. 151.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem przepisów:
1) art. 131 pkt 3 i 4, art. 136 ust. 2, art. 141 oraz 144, które wchodzą w
życie z dniem ogłoszenia ustawy,
2) art. 109 ust. 2 - 9, art. 112 ust. 1 - 4 i 8, art. 113, art. 131 pkt 2
lit. b), pkt 8 lit. a), pkt 9 i 12, art. 136 ust. 1 i 3, art. 137 oraz
art. 139, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia
ustawy,
3) art. 9, art. 25 ust. 1, art. 32 oraz art. 112 ust. 5-7, które wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 2002 r.,
4) art. 59 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
(c) 1997-2005 Copyright by Piotr Waglowski
Strona powstala w styczniu 1997 roku.
|
